http://www.naftemporiki.gr/video/video.asp? id=27474&s=0

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και τα λαϊκά στρώματα, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ενώ νέα πιο σκληρά σενάρια εξυφαίνονται. Το μνημόνιο και οι επικαιροποιήσεις του που θα διαδέχονται η μία την άλλη, o μηχανισμός στήριξης, τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν αφορούν την υποβοήθηση της χώρας για το ξεπέρασμα της κρίσης, για οικονομική και κοινωνική πρόοδο. Αφορούν κυρίως τη διάσωση των δανειστών, του μεγάλου χρηματοπιστωτικού συστήματος, των οικονομικά ισχυρών, με την εφαρμογή σκληρών νεοφιλελεύθερων-νεοσυντηρητικών πολιτικών ενάντια στην κοινωνία και τους εργαζόμενους, τη λεηλασία του κράτους, τη δημόσια περιουσία και τα κοινωνικά αγαθά. Η κυβέρνηση, υιοθετώντας πλήρως τις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στην Τρόικα:

• έκοψε τουλάχιστο 2 μισθούς σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους,
• πάγωσε τους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα, και κατήργησε με αντισυνταγματική νομοθετική παρέμβαση κάθε Συλλογική Σύμβαση,
• κατήργησε το δημόσιο, καθολικό και αλληλέγγυο χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, εισάγοντας ένα παράλογο και άδικο ανταποδοτικό σύστημα, που θα χορηγεί συντάξεις πείνας ίσες με το 48% των συντάξιμων αποδοχών με 40 χρόνια δουλειάς,
• αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, πολύ περισσότερο στις γυναίκες εργαζόμενες και αποσύνδεσε τους μισθούς με τις συντάξεις,
• φόρτωσε με νέους φόρους τα ελληνικά νοικοκυριά,
• προχωρά σε ένα νέο μισθολόγιο-«φτωχολόγιο» - φυλακή που θα μειώνει τις αποδοχές.

Mια νέα εποχή για την εκπαίδευση στη χώρα μας

Με πολυδιασπασμένο το ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και των προγραμμάτων, με κατακερματισμένες τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, με διαφοροποιημένους τους οικονομικούς πόρους λόγω μείωσης της χρηματοδότησης αλλά και εφαρμογής της «αυτοαξιολόγησης», η Δημόσια εκπαίδευση οδηγείται σε διάλυση. Οι όποιες αλλαγές επιχειρούνται, γίνονται καθ’ υπαγόρευση του μνημονίου στα πλαίσια του κυβερνητικού «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης» με στόχο το δραματικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών τα επόμενα χρόνια. Η επικοινωνιακή ατάκα της Υπουργού Παιδείας «πρώτα ο μαθητής», μεταλλάχτηκε από την κυβέρνηση στον υπέρτατο στόχο «πρώτα το μνημόνιο», χωρίς να ενδιαφέρονται για το γεγονός ότι εφαρμογή μέτρων όπως της αναμόρφωση και διαφοροποίησης των αναλυτικών προγραμμάτων, της υποβάθμιση βασικών μαθημάτων και του προσανατολισμού σε δεξιότητες θα εντείνουν σύγχρονα φαινόμενα αναλφαβητισμού και ημιμάθειας…

Μήπως βρίσκεται σε εξέλιξη, τελικά, μία επιχείρηση για την προσαρμογή της εκπαίδευσης και της εργατικής δύναμης στις «νέες συνθήκες» της ευελιξίας, της αποδοτικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, της απασχολησιμότητας κ,λπ. αλλά και την ανάπτυξη - τυποποίησή τους, τη μέτρηση και τον έλεγχό τους, με σκοπό να διαμορφώσει το σημερινό εργαζόμενο με εργασιακές προδιαγραφές 19ου και παραγωγικές δυνάμεις 21ου αιώνα;

Με τον «Καλλικράτη», περιορίζεται ο αναδιανεμητικός ρόλος και οι κοινωνικές υποχρεώσεις του κράτους, διευκολύνεται η εκχώρηση περισσότερων αρμοδιοτήτων στους ιδιώτες, μετακυλύεται η κρίση και μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση... Με την εφαρμογή του θα έχουμε διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μείωση κρατικών δαπανών για την παιδεία, μετάθεση του κόστους λειτουργίας των σχολείων στους δήμους, και εξάρτηση της χρηματοδότησης κάθε σχολικής μονάδας από τις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, επιβολή τοπικής φορολογίας, αναζήτηση από διευθυντές και συλλόγους διδασκόντων πηγών χρηματοδότησης για τη λειτουργία του σχολείου, και ανάπτυξη του μοντέλου των χορηγιών και των πελατειακών σχέσεων, κατάργηση πολλών σχολικών μονάδων που δε θα μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν στα έξοδα λειτουργίας τους, αποδόμηση του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση των σχολείων και χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.

Η κυβέρνηση ακολουθώντας πλήρως τις επιταγές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και τις νεοφιλελεύθερες συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θέλουν την παιδεία ως εμπόρευμα ενταγμένη στον τομέα των υπηρεσιών, αλλά και αποδεχόμενη πλήρως τους όρους του μνημονίου, βιάζεται να δώσει δείγματα γραφής παραδίνοντας σχολεία, εκπαίδευση κι εκπαιδευτικούς στην αγορά. Αυτός είναι ο στόχος όλων όσων μέχρι τώρα νομοθετήθηκαν από την κυβέρνηση αλλά κι όσων θα ακολουθήσουν.

800 Ολοήμερα Σχολεία… «xωρίς επιπλέον δαπάνη για τον προϋπολογισμό» !

Το «Νέο Σχολείο» είναι εδώ: το «Πρόγραμμα Σπουδών» του θα είναι «ανοιχτό και ευέλικτο», «συνοπτικό», «διαθεματικό» και φυσικά «παιδαγωγικά διαφοροποιούμενο», με ένα μίνιμουμ «μετρήσιμων εκπαιδευτικών στόχων»... Πρόκειται για την προσαρμογή του σχολείου στη λογική των δεξιοτήτων και όχι της μόρφωσης. Προτεραιότητες του αποτελούν: η «ικανότητα στη χρήση της ελληνικής γλώσσας», στο «χειρισμό των μαθηματικών εννοιών» και των «δεξιοτήτων στις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία», μαζί με την «ψηφιακή τεχνολογία» και τη «γλωσσομάθεια». Παράλληλα εξαίρεται, στον αντίποδα δήθεν της αποστήθισης και της μηχανικής μάθησης, η κατάκτηση της ικανότητας του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω», μιας στενής δηλαδή εργαλειακού τύπου μάθησης ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ευελιξία και την προσαρμογή στο πνεύμα της «διά βίου μάθησης» για τις ανάγκες της αγοράς…

Η προσθετική αντίληψη για τη γνώση αθροίζει και σωρεύει γνωστικά αντικείμενα αμφίβολης αναγκαιότητας, αδιαφορώντας για τον όποιο κύκλο παιδικής ηλικίας και για τις νέες ανισότητες και τα μορφωτικά ελλείμματα που δημιουργεί η αντίληψη στην εγκύκλιο για τα «Ωρολόγια Προγράμματα των 800 Δημοτικών Σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα»… Τα σχολεία «ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος» υιοθετούν εξοντωτικούς ρυθμούς για τη μάθηση. Η έβδομη ώρα -ιδιαίτερα σε καθημερινή βάση σε όλες τις τάξεις- όχι μόνο είναι παιδαγωγικά ανώφελη, αλλά υπονομεύει και τις υπόλοιπες… Η ξεχωριστή διδασκαλία του μαθήματος των ηλεκτρονικών υπολογιστών δε βοηθάει στην κατάκτηση από τους μαθητές των δυνατοτήτων του εργαλείου. Κανένα εργαλείο δεν είναι αυτοσκοπός. Αν το σχολείο δεν το εντάξει σε κάποιο χρήσιμο για τη δράση τους σκοπό, τότε αυτό θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τους μαθητές ως παιχνιδομηχανή. Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί, ο καταναλωτικός προσανατολισμός σε συνδυασμό με τη φιλικότητα προς τον χρήστη, μπορεί να μετατρέψει το Διαδίκτυο σε εφιαλτικό εργαλείο για χειραγώγηση…

Σε αυτή την πραγματικότητα πρέπει να απαντήσουμε…

Ως Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία θεωρούμε ότι:

μόνο η οργάνωση των αγώνων στο γόνιμο έδαφος των συνδικάτων, των Γενικών Συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα ανοίγει δρόμους και προοπτική για την ανατροπή της επίθεσης.

Αρνούμαστε τους αγώνες για τη διαμαρτυρία και μόνο, για το μάζεμα ψήφων στην κάλπη της κομματικής διαμαρτυρίας, κι όχι για την ανατροπή της επίθεσης με κλιμάκωση μέχρι τη νίκη.

Επιμένουμε στην κοινή δράση και τους ενωτικούς μαζικούς αγώνες (πανεργατικός- πανϋπαλληλικός ξεσηκωμός, διακλαδικός - διασυλλογικός συντονισμός, πανεκπαιδευτικό μέτωπο, καθολικός αγώνας διάρκειας και αντοχής).

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Απρίλιος 2014

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Βασικό μέτρο της φετινής κυβερνητικής ατζέντας ήταν η προσωπική αξιολόγηση του Π.Δ. 152. Κυβέρνηση και Τρόικα θα επιδίωκαν να τη δρομολογήσουν ανεξάρτητα ή και παράλληλα με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Η κυβέρνηση, λοιπόν, διαμέσου του Υπουργείου Παιδείας, ''επιστρατεύει'' Διευθυντές κι εκπαιδευτικούς για τη στελέχωση των ομάδων της αυτοαξιολόγησης, και αναπτύσσει σε όλη την κλίμακα των στελεχών σεμινάρια για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δηλαδή του οχήματος των απολύσεων, του φασιστικού τύπου προκαθορισμού και των ποσοστώσεων, της ομηρίας, της μισθολογικής στασιμότητας και της αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Τη μάχη για την αξιολόγηση πρέπει να τη δώσουμε στους Συλλόγους Διδασκόντων με τα Πρακτικά που θα αρνούνται τη στελέχωση των ομάδων αυτοαξιολόγησης, και με τις σχετικές οδηγίες περί υποχρεωτικής ανάθεσης-''επιστράτευσης''. Πρέπει να τη δώσουμε στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Παιδείας και στις κατά τόπους συγκεντρώσεις που διοργανώνουν Σύλλογοι Εκπαιδευτικών. Πρέπει να τη δώσουμε και στις κηρυγμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, έχοντας κατά νου ότι η αξιολόγηση έχει κομβική σημασία για την ασκούμενη πολιτική των Μνημονίων, και πως η μάχη ενάντιά της απαιτεί ένα ευρύτερο ξέσπασμα του κινήματος με ένα διπλό στόχο: τον πυρήνα της πολιτικής που ασκείται και την αδίστακτη συγκυβέρνηση των Μνημονίων και της βαρβαρότητας. Και ένας τέτοιος στόχος απαιτεί ευρύτερα μέτωπα, αγώνες σύγκρουσης και ρήξης και αποτίναξη των αναποτελεσματικών μορφών πάλης που καθηλώνουν το κίνημα σε συμβολικούς αγώνες εκτόνωσης, χωρίς προοπτική.

Συμμετέχουμε στην Απεργιακή κινητοποίηση της ΔΟΕ & της ΟΛΜΕ την Παρασκευή 4 Απριλίου με στόχευση την αποτροπή όχι μόνο του πυρήνα της λογικής της αξιολόγησης -που είναι η χειραγώγηση και οι απολύσεις-, αλλά και της αποσάθρωσης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης που επιχειρείται.

Συμμετέχουμε στην Πανεργατική / Πανυπαλληλική Απεργιακή κινητοποίηση την Τετάρτη 9 Απριλίου ενάντια στις πολιτικές της βαρβαρότητας, στην αποδόμηση της Υγείας, στη συρρίκνωση του Κράτους Πρόνοιας, στην εξαθλίωση των εργαζομένων, στη μισθολογική ασφυξία, στην εργασιακή ανασφάλεια, στην ανεργία.

Παραμένουμε στις επάλξεις!

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Φεβρουάριος - Μάρτιος 2014

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Όχι μόνο στο σύλλογό μας αλλά και πανελλαδικά, όχι μόνο στην πρωτοβάθμια αλλά και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, το συντριπτικό ποσοστό των υπηρετούντων συναδέλφων, κάθε φυσικής και υπηρεσιακής ηλικίας, κάθε εργασιακής σχέσης, κάθε θέσης στη σχολική μονάδα υπέγραψαν ενάντια στην αξιολόγηση και απονομιμοποίησαν την έωλη προπαγάνδα για το πιο σκοταδιστικό επιθεωρητικό μοντέλο αξιολόγησης που φτιάχτηκε ποτέ στη Δ. Ευρώπη. Διάλεξαν την όχθη της δημοκρατικής και μαχόμενης εκπαίδευσης την ώρα του μεγάλου διωγμού που εξαπολύει Kυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας.

Την ίδια στιγμή όμως, ένας σημαντικά μεγάλος αριθμός Σχολικών Συμβούλων παίρνει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από αυτή την όχθη, επιδεικνύει ελιτισμό απέναντι στο κατασυκοφαντημένο κόσμο της μαχόμενης εκπαίδευσης, κάνει πως δεν ακούει -κι ας είναι χιλιάδες οι φωνές-, δείχνει εξουσιαστική αντίληψη σαν να θέλει να επιβεβαιώσει την άποψη πως γι αυτό επιλέχθηκε, για να διεκπεραιώσει δηλαδή δια πυρός και σιδήρου μια τέτοια μετάλλαξη του σχολείου που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί. Στις αιτιάσεις σηκώνει αδιάφορα τους ώμους και ατενίζει τον προσωπικό του ορίζοντα την ώρα που όλος ο κλάδος απειλείται με επαγγελματικό αφανισμό, όταν κάθε σχολείο θα μετατρέπεται σε ζούγκλα ανταγωνισμού για ένα δέκατο στη βαθμολογία, όταν η γνώση, αντί να απελευθερώνει, θα διαχωρίζει ανθρώπους, θα κατατάσσει και θα κλείνει σχολεία, θα μετακινεί, θα απολύει εκπαιδευτικούς, θα τους καθηλώνει στη φτώχεια και τη μισθολογική στασιμότητα...

Συνάδελφοι, τι θα απαντούσαμε ως δάσκαλοι στο Σχολικό Σύμβουλο, εάν μας μετέφερε την εντολή να βαθμολογήσουμε στο επόμενο τρίμηνο το 40% των μαθητών μας με 6 στη Γλώσσα; Τι θα απαντούσαμε στο Διευθυντή της Σχολικής μας Μονάδας, εάν μας καλούσε να αποτυπωθεί η παραπάνω εντολή στα Φύλλα Ελέγχου; Θα τους απαντούσαμε ότι σε ένα δημοκρατικό σχολείο, για το οποίο αγωνιζόμαστε, αυτά τα φασιστικής έμπνευσης συστήματα αξιολόγησης θα τσακιστούν! Αυτό το παράδειγμα, αντιστοιχεί στην ποσοστιαία προκατασκευή ανεπαρκών εκπαιδευτικών στο Π.Δ. 152/2013 για την αξιολόγηση...

Λυπούμαστε για τους Σχολικούς Συμβούλους και τους Διευθυντές Σχολικών Μονάδων που στέκονται «άβουλοι και μοιραίοι» απέναντι σε τέτοιου τύπου προκατασκευές της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, ποσοστώσεις, «ξαφνικούς θανάτους», λογιστικές στοχοποιήσεις... Θυμώνουμε με ‘κείνους που τις σιγοντάρουν είτε επιθυμώντας τη διασφάλιση(;) της ατομικής τους ανέλιξης και διαφυγής είτε ιδεοληπτικά προσανατολιζόμενοι σε αυτή την ποσοστιαία αποκάλυψη των ελλιπών-ανεπαρκών συναδέλφων.

Δε διαπιστώνουν, άραγε, οι θιασώτες της ‘’αξιολόγησης’’ την καθολική αποτυχία των κυβερνητικών επιλογών στις ίδιες τις επιστημονικές επαγγελίες τους; Δε λένε ακόμα κι αυτοί που σχεδιάζουν τα συστήματα αξιολόγησης, ότι για να πετύχουν πρέπει να έχουν τη συναίνεση των αξιολογουμένων; Πού την είδαν αυτή τη συναίνεση; Πιστεύουν ότι δεν έχουν πειστεί επαρκώς οι εκπαιδευτικοί για την πανθομολογούμενη οργανική σύνδεση και την αλληλεξάρτηση αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης; Ψάχνουν για εκπαιδευτικούς που θα συναινέσουν στην υλοποίηση της αυτοαξιολόγησης, που θα αγνοήσουν τις συλλογικές θέσεις, τις συλλογικές αποφάσεις, τις υπογραφές της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων που και αγωνίζονται για δημοκρατία στο σχολείο και εργασιακή αξιοπρέπεια; Αλλά ακόμα κι αν υποτεθεί πως κάτω από αφόρητες διοικητικές πιέσεις και εκφοβισμούς βρεθούν σποραδικά στα σχολεία κάποιοι αδύναμοι κρίκοι, θα είναι ικανοποιημένοι; Κι αν η κυβέρνηση, αδίστακτα, αποφάσιζε να μας «σύρει αλυσοδεμένους» στην αυτοαξιολόγηση, κάποιοι θα ήταν έτοιμοι να φορέσουν το πηλίκιο της καταστολής;

Η απροθυμία συγκρότησης των ‘’ομάδων εργασίας’’ δε χωρούν παρερμηνείες... Ας πάψει κάθε ρητή και άρρητη πίεση για την αυτοαξιολόγηση! Δεν υπάρχει στα σχολειά μας κανένα έρεισμα για τη δρομολόγησή της! Όποιος, σήμερα, πλασάρει επιστημονικά την αξιολόγηση ή έστω στέκεται απέναντί της με μια «υπαλληλική ευελιξία ή ουδετερότητα» είναι το λιγότερο συνένοχος! Κι εκείνοι που επιλέξουν το ρόλο του πολιορκητικού κριού απέναντι στο μέτωπο αντίστασης που συγκροτούμε να γνωρίζουν πως θα μας βρουν απέναντί τους... Είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε την ενότητα των εκπαιδευτικών στα σχολεία και να υπερασπίσουμε τόσο τη δημοκρατία όσο και την αξιοπρέπειά μας στους χώρους εργασίας μας. Όταν κρίνεται η ζωή και το μέλλον μας, καμιά μάχη δεν υποτιμάμε, σε κανέναν δε χαριζόμαστε! Η μαχόμενη εκπαίδευση και οι αγώνες της για ένα σχολείο των όλων, των ίσων, των διαφορετικών -χωρίς μνημόνια, επιθεωρητές, γραφειοκράτες ελεγκτές και αξιολογητές- αποτελούν το νέο εκπαιδευτικό διαφωτισμό κι έχουν τον πολιτισμό, το ήθος, τη συνείδηση και τη δύναμη να νικήσουν!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

η κυβέρνηση, με τη νέα-διευκρινιστική της εγκύκλιο, στην ουσία, «αποχαιρετά» την αυτοαξιολόγηση για φέτος... Αφού την εναποθέτει στο ράφι υπό την καθολική καταδίκη και απονομιμοποίησης των σχεδίων της, προχωρά στην αξιολόγηση, στο βασικότερο δηλαδή γύρο της επίθεσης που είχε σχεδιάσει για φέτος, με σεμινάρια στελεχών. Πιο συγκεκριμένα:

1. Το Υπουργείο, γνωρίζοντας πως το περιβάλλον που εκδηλώνει την επίθεσή του είναι ναρκοθετημένο από την καθολική αντίσταση του εκπαιδευτικού κινήματος, αποχαιρετά την αυτοαξιολόγηση με μια διευκρινιστική εγκύκλιο που έχει τα εξής χαρακτηριστικά: επαναλαμβάνει, όπως και η προηγούμενη, την υποχρεωτικότητα της ΑΕΕ, δεν αναιρεί τη μη υποχρέωση προσωπικής συμμετοχής των εκπαιδευτικών στις ομάδες εργασίας, περιορίζει τη δουλειά των ομάδων εργασίας εντός του εργασιακού ωραρίου (που εκ των πραγμάτων δε γίνεται) και κλείνει το μάτι σε κάθε πρόθυμο που «ήθελε βρεθεί» σε κάποιο σχολείο, ώστε να περισωθεί ό,τι περισώζεται πια από την κυβερνητική παρτίδα αλλά και τα κονδύλια που διανέμονται με μια καρικατούρα αυτοαξιολόγησης στο τέλος της φετινής χρονιάς.

2. Από την άλλη, για να ανακόψει το κύμα άρνησης συγκρότησης των ομάδων εργασίας και της καταγραφής των πρακτικών που βρίσκεται σε εξέλιξη, ένας μηχανισμός προπαγάνδας κατευθυνόμενος από «ψηλά» έδρασε, ως «χαλασμένο τηλέφωνο», σχολείο το σχολείο, κάνοντας το άσπρο-μαύρο για την εγκύκλιο, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει τους συλλόγους διδασκόντων με ένα όργιο φημών για υποχρεωτικότητα και τάχα «άμεση διαταγή συγκρότησης των ομάδων εργασίας». Ο στόχος προφανής: να μπλοκάρουν με ψεύδη και λαθραίο τρόπο την καταγραφή πρακτικών, που αναμένεται να φουντώσει ύστερα κι από τη νέα εγκύκλιο, και να δημιουργήσουν ρωγμές στην ενότητα των συναδέλφων στα σχολεία και τα νηπιαγωγεία.

Είναι φανερό πως το εκπαιδευτικό κίνημα δε θα επιτρέψει να επικρατήσουν στα σχολεία οι σκόπιμες φήμες, η παραπληροφόρηση, οι διαδόσεις, ο φόβος και ο τρόμος. Δεν πρόκειται να πισωπατήσουμε! Η μάχη που δώσαμε συλλογικά και το κλίμα καταδίκης και απονομιμοποίησης των κυβερνητικών σχεδίων από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, έφεραν τον κλάδο να έχει το έρεισμα, το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να μην επιτρέψει σε κανένα σχολείο τη συγκρότηση των ομάδων εργασίας. Και αυτό μπορεί πια να τελεσιδικήσει παντού, καθώς ούτε από τη νέα εγκύκλιο προκύπτει προσωπική υποχρέωση συμμετοχής σε κανέναν. Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα για την καθολική άρνηση συμμετοχής στην αυτοαξιολόγηση σε κάθε σχολείο και την καταγραφή σε Πρακτικό των αποφάσεών μας.

Όμως, βασικό μέτρο της φετινής κυβερνητικής ατζέντας ήταν η προσωπική αξιολόγηση του Π.Δ. 152. Κυβέρνηση και Τρόικα θα επιδίωκαν να τη δρομολογήσουν ανεξάρτητα ή και παράλληλα με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Η κυβέρνηση, λοιπόν, επιχειρεί να ξεκινήσει σε όλη την κλίμακα των στελεχών σεμινάρια για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δηλαδή του οχήματος των απολύσεων, του φασιστικού τύπου προκαθορισμού και των ποσοστώσεων, της ομηρίας, της μισθολογικής στασιμότητας και της αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης. Τη μάχη για την αξιολόγηση πρέπει και πάλι να τη δώσουμε ενωμένοι, γι αυτό και πρέπει να σφραγίσουμε την ενότητά μας σε κάθε σχολείο με τις Αποφάσεις και τα Πρακτικά για την αυτοαξιολόγηση.

Κανείς συνάδελφος στις ομάδες εργασίας, κανείς πρόθυμος στα σχέδια της κυβέρνησης! Αψηφήστε τις ψεύτικες διαδόσεις και τους εκφοβισμούς! Αφήστε τους αξιολογητές, χωρίς αντικείμενο, χωρίς συμμάχους ανάμεσά μας!

Πρέπει, όμως, να γίνει κατανοητό ότι η αξιολόγηση έχει κομβική σημασία για την ασκούμενη πολιτική των Μνημονίων και η μάχη ενάντιά της απαιτεί ένα ευρύτερο ξέσπασμα του κινήματος. Βασική στόχευση ενός αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση και τις απολύσεις πρέπει να είναι ο πυρήνας της πολιτικής που ασκείται και η αδίστακτη συγκυβέρνηση των Μνημονίων και της βαρβαρότητας που ψηφίζει στη Βουλή το κανιβαλικό νομοσχέδιο για την αξιολόγηση στο δημόσιο με το οποίο καθορίζει εντελώς αυθαίρετα ότι το 15% και πάνω των υπαλλήλων είναι υποχρεωτικά άχρηστο, υπογράφει τις απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και ανακοινώνει την πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων με μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας των 400 ευρώ χωρίς κανένα δικαίωμα και δίχτυ προστασίας. Και μια τέτοια στόχευση απαιτεί ευρύτερα μέτωπα, αγώνες σύγκρουσης και ρήξης και αποτίναξη των αναποτελεσματικών μορφών πάλης που καθηλώνουν το κίνημα σε συμβολικούς αγώνες εκτόνωσης, χωρίς προοπτική.

...και δυο λόγια για το ‘’Ελληνικό’’

Από τη στιγμή που έγινε σαφής η τοποθέτηση της δικομματικής κυβέρνησης για την εκποίηση όλου του παραλιακού μετώπου με την αστραπιαίας ταχύτητας εκχώρηση του χώρου του Ελληνικού σε ιδιωτικά συμφέροντα, πρέπει και για μας τους απλούς πολίτες που υπερασπιζόμαστε το δημόσιο χαρακτήρα ενός χώρου που είναι ζωτικής περιβαλλοντικής σημασίας για όλους τους κατοίκους του λεκανοπεδίου να είναι σαφής και απαράβατη η θέση ότι όσοι «ορέγονται» το Ελληνικό θα μας βρουν μπροστά τους. Και πρέπει να είναι απαράβατη η θέση ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε όσο κι αν προσπαθούν να χειραγωγήσουν ή και να τρομοκρατήσουν το κίνημα αντίστασης. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε περιόδους κρίσης το σύστημα επιστρατεύει κάθε διαθέσιμο ιδεολογικό και κατασταλτικό μηχανισμό, για να μπορέσει να ελέγχει το κίνημα. Η πιο πρόσφατη προσπάθειά του στο χώρο της εκπαίδευσης σηματοδοτείται από την εμπλοκή των πρώτων πρόθυμων συνεργατών (διευθυντών σχολικών μονάδων και προϊσταμένων διευθύνσεων) οι οποίοι έτρεξαν να προλάβουν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους, πριν καν ξεκινήσει επίσημα η «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας με το να κάνουν από απλές συστάσεις και νουθετήσεις πατερναλιστικές, μέχρι και γραπτά ηλεκτρονικά μηνύματα για την ακύρωση συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σε εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι όμοροι Δήμοι για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του χώρου αυτού. 

Συγκεκριμένα: μετά από πρόσκληση των Δήμων Ελληνικού-Αργυρούπολης, Αλίμου και Γλυφάδας προς τα σχολεία των περιοχών τους για συμμετοχή σε διήμερες εκδηλώσεις στο Ελληνικό, πολλοί συνάδελφοι της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας εκδήλωσαν την επιθυμία να συμμετέχουν...

Στη Δευτεροβάθμια, οι συνάδελφοι κλήθηκαν να μαζέψουν τις Υπεύθυνες Δηλώσεις που είχαν μοιράσει για τους γονείς των μαθητών τους (παρά τις αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων των σχολείων) με τον ισχυρισμό ότι το θεσμικό πλαίσιο της εκδρομής ήταν ασαφές. Όταν οι συνάδελφοι επέμειναν στην επιθυμία τους, ήρθε γραπτό ηλεκτρονικό μήνυμα από τη Δ/ντρια Δ.Ε. της Δ’ Αθήνας που τους απαγόρευε ουσιαστικά τη συμμετοχή τους. Από πότε, άραγε, ενδιαφέρονται οι Διευθύνσεις για τα θεσμικά πλαίσια των σχολικών εκδρομών, όταν περίπου το 40% πραγματοποιείται σε χώρους ιδιωτών (π.χ. Νestle, Coca-Cola, Tasty κλπ.) με την ευλογία των Σχολικών Συμβούλων, και άμεσα οφέλη για τις επιχειρήσεις; Και από πότε ενοχλεί το θεσμικό πλαίσιο της δενδροφύτευσης ενός δημόσιου χώρου;

Στην Πρωτοβάθμια, οι πιέσεις είναι το ίδιο έντονες. Στα περισσότερα σχολεία η πρόσκληση των Δήμων «θάφτηκε» από τους διευθυντές, ενώ η συναδέλφισσά μας που κατεβαίνει στον Άλιμο ως υποψήφια Δήμαρχος με το συνδυασμό ‘’Άνω Κάτω στο Καλαμάκι’’ δέχθηκε ‘’συμβουλές’’ από το διευθυντή της να αποσύρει τη συμμετοχή της τάξης της, γιατί ‘’δε θα της κάνει καλό στην προεκλογική της εκστρατεία’’, ενώ της έγινε και η πρόταση να περάσει από τα Γραφεία του Δ/ντή Εκπαίδευσης, για να ‘’συζητήσουν’’... Η συναδέλφισσα αξιοποίησε τη συλλογική μας δύναμη και έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία σε Σύλλογο Διδασκόντων όπου και η μοναδική αρνητική ψήφος ήταν του διευθυντή...

Οι παραπάνω τακτικές πίεσης και τρομοκράτησης αναδεικνύουν το γεγονός ότι στόχος της ηγεσίας είναι η καθιέρωση ενός κλίματος φόβου κι ελέγχου μέσα στα σχολεία και στην κοινωνία, αρχίζοντας από τις μικρότερες βαθμίδες εκπαίδευσης. Είναι προφανές ότι αυτό το γεγονός εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια να απαντηθεί η κάθε είδους αντίσταση με καταστολή, από το να χτυπούν τους καθηγητές που κατεβαίνουν σε διαμαρτυρία για τις επικείμενες απολύσεις τους μέχρι να τρομοκρατούν τους εκπαιδευτικούς -αναβιώνοντας άλλες εποχές. Είναι προφανές ότι αυτό το γεγονός εντάσσεται σε ένα σχέδιο που για να στηριχθεί, εκτός από τις περικοπές στις δαπάνες για την παιδεία, εκτός από τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες, την ελαστική εργασία στους χώρους του σχολείου, τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, χρειάζεται ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Απέναντι σε όλο αυτό τον αυταρχισμό το μόνο μας όπλο είναι η μαζική και δυναμική απάντηση. Χτίζοντας μέσα από φορείς, συλλογικότητες, συλλόγους διδασκόντων, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, όργανα μαθητών, τοπικούς συλλόγους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην τρομοκρατία, το φόβο και την υποταγή. Ένα χρέος μας προς τους εαυτούς μας και τους μαθητές μας που θα πρέπει να το στηρίξουμε δυναμικά, μαζικά και άμεσα.

Όλοι στους αγώνες των καιρών μας!

Αν όχι εμείς, ποιος; Αν όχι τώρα, πότε;

Δήλωση

των Βούρβουλη Γιάννη & Σύριγγα-Μανώλη Πολυξένης

εκλεγμένων εκπροσώπων στο Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπ/κών Π. Ε. Αργυρούπολης-Αλίμου-Ελληνικού

με το ψηφοδέλτιο ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Δεκέμβριος 2013

Στην παρούσα κοινωνική, οικονομική και πολιτική συγκυρία καλούμαστε ως συνδικαλιστικό κίνημα να αναλύσουμε τη σύνθετη πραγματικότητα και να τοποθετηθούμε σε αυτή διερευνώντας τις δυνατότητες δημιουργίας ενός «σχεδίου δράσης» που θα αποτελέσει μια απάντηση στο Φιλελευθερισμό και στο κυρίαρχο μοντέλο των αγορών που ανοιχτά, ταξικά, κυνικά και ξεδιάντροπα στηρίζει ο μνημονικός άξονας. Γι’ αυτούς, το τέλος της Ιστορίας είναι γεγονός και η υποταγή στους νόμους των αγορών είναι αναγκαία συνθήκη κοινωνικής επιβίωσης αλλά ταυτόχρονα και ιδεολογική επιλογή, όσο κι αν το αρνούνται σε συνδικαλιστικό επίπεδο ή σε επίπεδο ρητορικής. Στην ουσία δεν αρνούνται τίποτα από ό,τι τους επιβάλλουν οι αγορές, γιατί δε διανοούνται να αρνηθούν τη Λογική των αγορών.

Βασική προϋπόθεση για τη συγκρότηση της δικής μας πρότασης είναι τόσο η ανάδειξη του πολιτικού υποκειμένου που χωρίς Πατρωνίες και Κηδεμονίες καλείται να συνειδητοποιήσει τη θέση, τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του ως δημιουργός της Ιστορίας του όσο και η χειραφέτηση και η ριζοσπαστικοποίηση της Κοινωνίας στο πλαίσιο και στους στόχους μια κοινής, ενωτικής πολιτικής έκφρασης και δράσης.

Η διαπαιδαγώγηση του πολίτη σε μορφές πάλης δεν είναι δυνατόν να είναι ξεκομμένες από τη διαπαιδαγώγηση στο διάλογο, στην ανοχή, στην αντιπαράθεση, στην αρχή της θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης, στην άρνηση της αυθεντίας, στην άρνηση του ξύλινου λόγου και τον εθισμό σε συνομοσιολογικές ερμηνείες, στον απλοϊκό μαξιμαλισμό που αδυνατίζει κάθε προοπτική αγώνα για το άμεσο και εφικτό.

Ως ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, θεωρώντας πως η ανάπτυξη μιας μαζικής, αυτόνομης, ταξικής, ριζοσπαστικής, ενωτικής και κινηματικής δράσης από τα κάτω, με σαφείς εκπαιδευτικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές επιδιώξεις προς όφελος όλων των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των εργαζομένων και της κοινωνίας απαιτεί και συγκεκριμένες δρομολογήσεις, ανατροπές συσχετισμών και αγωνιστικές προοπτικές, εκτιμάμε ότι:

1. οι θέσεις του Προεδρείου ενός σωματείου σημασιοδοτούν συνδικαλιστικά και πολιτικά το στίγμα του σε δύσκολους καιρούς για τους εκπαιδευτικούς, την εκπαίδευση και την κοινωνία,
2. μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή νοοτροπιών, στάσεων, και συνδικαλιστικών πρακτικών,
3. μπορούν να αποτελέσουν μια συνδικαλιστική και αγωνιστική συνισταμένη του α’/θμιου συνδικαλιστικού μας σωματείου για ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον όλων μας.

Με άξονα τα παραπάνω, συνεκτιμώντας το εκλογικό αποτέλεσμα των πρόσφατων αρχαιρεσιών στο Σύλλογό μας για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ., και προκειμένου να ορίσουμε την αντιμνημονιακή αιχμή του δόρατος στο πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό μας σωματείο, ως ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ διεκδικούμε το αξίωμα του Αντιπροέδρου, προτείνοντας ως υποψήφιο για το αξίωμα το Γιάννη Βούρβουλη.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013

''Το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι''

«Αργοπεθαίνει όποιος δε διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα, για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(...) Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι, για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ' το απλό γεγονός της αναπνοής»

Pablo Neruda

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

To πολιτικό τοπίο μέσα στο οποίο ζούμε και αναπνέουμε αλλάζει συνεχώς όψη. Μετά και την παταγώδη κατάρρευση των success story, η μνημονιακή συγκυβέρνηση της Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ βρίσκεται χωρίς κανένα άλλο επικοινωνιακό όπλο, έτοιμη για την πιο σκληρή αντεπίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά κατεκτημένα, αποδεχόμενη και νέα μέτρα από την τρόικα. Αυτή η συμμαχία της με την τρόικα απαιτεί και νέο γύρο καταστροφικής φρενίτιδας: Άγρια λιτότητα, ατέλειωτοι φόροι, περικοπές μισθών-συντάξεων, απολύσεις, πλειστηριασμοί, διάλυση ΕΟΠΠΥ, διαθεσιμότητα μέσω της αξιολόγησης, κλείσιμο και συγχώνευση δομών σχολείων και νοσοκομείων και, για να γίνουν όλα αυτά πιο κατανοητά, έντονη καταστολή και τρομοκρατία.

Τίποτα δε συνέβη ξαφνικά. Ούτε χωρίς λόγο. Στο πλαίσιο της ολοένα οξυνόμενης καπιταλιστικής κρίσης η στόχευση των κυρίαρχων, για την έξοδο από αυτήν με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τα συμφέροντά τους, είναι διπλή: διάλυση την εργασιακών ασφαλιστικών–συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, με μισθούς και συντάξεις εξαθλίωσης, και παράδοση των δημόσιων αγαθών στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Μια κουρελιασμένη εκπαίδευση

Το τοπίο που έχει πλέον διαμορφωθεί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι αυτό ενός απέραντου ερειπιώνα. Έμψυχοι και υλικοί συντελεστές της Παιδαγωγικής διαδικασίας σε πλήρη αποσάθρωση. Παντελής έλλειψη προγραμματισμού, ακόμα και στο πλαίσιο μιας στοιχειώδους λειτουργικότητας.

• Χιλιάδες τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό στις σχολικές μονάδες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης εξαιτίας των μηδενικών διορισμών εκπαιδευτικών και της απόλυσης 10.000 αναπληρωτών.

• Εκπαιδευτικοί «υπεράριθμοι» στο δρόμο των υποχρεωτικών μεταθέσεων, γιατί το δημόσιο σχολείο ολοένα και συρρικνώνεται, ολοένα και στενεύει τους ορίζοντές του. Φτηνό, ευέλικτο, παραδομένο στις ορέξεις της αγοράς. Σχολείο της κατάρτισης και των δεξιοτήτων.

• Εκπαιδευτικοί περιπλανώμενοι σε δυο και τρία σχολεία κάθε μέρα. Αναπληρωτές κάθε χρόνο απολυμένοι, κάθε χρόνο κι ίσως κάθε μήνα ή κάθε δεκαήμερο σε άλλο σχολείο ή και σε άλλο τόπο. Νεοδιόριστοι των 570€. Ζωές σε αναμονή.

• Όλο το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σταδιακά σε "πιλοτική δομή". Με μια υπογραφή του υπουργού παιδείας, το ολοήμερο δημοτικό, τα τμήματα ένταξης, τα ειδικά σχολεία κι απ' ό,τι φαίνεται και το ολοήμερο νηπιαγωγείο μετατράπηκαν από δημόσιο κατοχυρωμένο δικαίωμα, που παρέχεται υποχρεωτικά από το κράτος, σε πιλοτική δομή που δίνεται, όταν και εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια ΕΣΠΑ.

Η ιδεολογία του «Νέου Σχολείου»: Επιτήρηση και Τιμωρία

Τα «Κυρίαρχα Σύμβολα» του Νέου Σχολείου αποτελούν η Αξιολόγηση και το «my school». Επιτήρηση και Τιμωρία. Τρεις σπουδαίοι συγγραφείς-διανοητές του 20ου αιώνα στην προσπάθειά τους να προβλέψουν και να αναδείξουν τα στοιχεία του απόλυτου ολοκληρωτισμού και την εκμηδένιση της προσωπικότητας του ατόμου έδωσαν τρεις εκδοχές μέσα από τα έργα τους: Ο Όργουελ (1984), τον απόλυτο έλεγχο και επιτήρηση, ο Χάξλευ (Θαυμαστός Νέος Κόσμος), την απόλυτη προπαγάνδα και κυριαρχία πάνω στις έννοιες, και τέλος ο Κάφκα (Η Δίκη), μέσα από την απρόσωπη θεσμική γραφειοκρατία ενός αόρατου Κράτους που διαρκώς σε εγκαλεί χωρίς καμιά συγκεκριμένη κατηγορία.

Σκεφτείτε το συνδυασμό των τριών εκδοχών και τις επιλογές των επιτελείων που χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική...

Βέβαια, για να υλοποιηθεί μια πολιτική χρειάζονται τα πρόσωπα που θα δεχτούν να την πραγματώσουν. Και αυτό είναι το κρίσιμο σημείο, όσο κι αν κάποιοι συνάδελφοι (διευθυντές-σύμβουλοι) κάνουν πως δεν το καταβαίνουν. Είτε από άγνοια είτε λόγω ελαστικής συνείδησης και κοντόφθαλμου ωφελιμισμού, αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε διλήμματα που η τοποθέτηση απέναντί τους θα είναι και μια τοποθέτηση απέναντι στους συναδέλφους τους και στην κοινωνία. Η ευθύνη δική τους...

Εμείς και οι Άλλοι

Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ στηρίζοντας πολιτικά τη μνημονιακή κυβέρνηση και πιο πριν τα πολιτικά κόμματα που έφτασαν τη χώρα στην απαξίωση και φτωχοποίησαν έναν ολόκληρο λαό, βρίσκονται τόσο μακριά μας που δεν έχουμε να πούμε πολλά. Τους αφήνουμε στην κρίση των συναδέλφων. Δεν θα τους παρακολουθήσουμε στην απέλπιδα προσπάθειά τους να διατηρήσουν το καθεστώς που δικαίως καταρρέει.

Οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ και του ΠΑΜΕ, χάνουν και αυτή την ιστορική ευκαιρία για τη συνάντηση με το κίνημα. Ανίκανοι και απροετοίμαστοι να διαβάσουν την κοινωνική πραγματικότητα παραμένουν στη μανιχαϊστική λογική άσπρου-μαύρου και τη φοβική αντίδραση σε ό,τι δεν ελέγχουν. Πετώντας τη διαλεκτική στα σκουπίδια συνεργάζονται με... τον εαυτό τους επιλέγοντας το κλείσιμο των συνόρων του διαλόγου από τη διακινδύνευση του ανοίγματος. Κρίμα...

Καλούμε τους συναδέλφους να μοιραστούν τις παραπάνω σκέψεις και τους προβληματισμούς, και όχι μόνο να στηρίξουν με την ψήφο τους το ψηφοδέλτιο της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, αλλά να βγουν στο προσκήνιο παίρνοντας την ευθύνη για τη δημιουργία των κοινωνικών και πολιτικών όρων για την αλλαγή του τοπίου. Μια άλλη πολιτική, κοινωνική και επαγγελματική πραγματικότητα είναι εφικτή. Αρκεί να τολμήσουμε να την αναδείξουμε:

• Με την άρνηση, την ακύρωση στην πράξη και την πάλη για την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης/απόλυσης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, την αναχαίτιση ενός νέου κύματος συγχωνεύσεων, μετακινήσεων, διαθεσιμοτήτων, απολύσεων.

• Μ' ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής κυβέρνησης-τρόικας-μνημονίων και όλης της αντεργατικής πολιτικής.

Εμείς, ως αναπόσπαστη δυναμική του κόσμου της μαχόμενης εκπαίδευσης και της καθημερινής διδακτικής πράξης μέσα στις αντίξοες συνθήκες του φόβου και της τρομοκρατίας, της εντατικοποίησης, της κοινωνικής ανισότητας και του ατομικισμού, παλεύουμε να βάλουμε στη ζωή με τον πιο έντονο τρόπο την αντίληψη ότι η γνώση πρέπει να αποτελεί ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Διεκδικούμε ένα σχολείο ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ σε μια κοινωνία ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ.

Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Αθανασόπουλος Γιώργος

Βαρυτιμιάδης Θοδωρής

Βούρβουλης Γιάννης

Κλειδοπούλου Αγάπη

Κουρμπέλης Γιάννης

Λαγοπούλου Βίκη (Βικτωρία)

Μπελιά Ελένη

Σύριγγα Μανώλη Πολυξένη

Τσάγκαρης Ηλίας