ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

20 Δεκεμβρίου 2011

Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια…

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Είναι αλήθεια πως, στη σημερινή πραγματικότητα της πλέον βάρβαρης επίθεσης σε όλη την κοινωνία, θα περίμενε κάποιος όσοι σηκώνουν τη σημαία για τα δίκια του εργατόκοσμου, των ‘’ταπεινών και καταφρονεμένων’’, να προστρέχουν στις ανάγκες των καιρών, όλοι μαζί, να σηκώνουν και το βάρος του δίκιου του αγώνα… Παρόλα αυτά, οφείλουμε μια απάντηση στην ΕΣΑΚ για όσα ισχυρίζεται στο κείμενο που κυκλοφορεί για τη συγκρότηση του Δ.Σ. σε σώμα…

Καταρχάς, -και για να τελειώνουμε με αυτό, αλλά και κάθε παραλήρημα που έρχεται από το παρελθόν, αναπαράγεται στο παρόν και επεκτείνεται στο μέλλον- θεωρούμε πως κάθε συλλογικότητα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται με τον τρόπο που η ίδια θέλει.

Ο λογότυπος της δικής μας συλλογικότητας προσδιορίζει μία συνδικαλιστική ή και πολιτική επιλογή των υποκειμένων που συγκροτούν το ψηφοδέλτιο της Ενωτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας που λέει πως εμείς οι ίδιοι, μέσα από τις δικές μας διεργασίες, τις δικές μας δυναμικές, ανεξάρτητοι από πολιτικούς οργανισμούς, και αναλαμβάνοντας την ευθύνη της αυτόνομης παρουσίας μας στα συνδικαλιστικά δρώμενα του Συλλόγου μας επιδιώκουμε τη συνεργασία όσων ‘’στρατεύονται’’ στην υπεράσπιση της λογικής ενός άλλου σχολείου και μιας άλλης δημόσιας - δωρεάν εκπαίδευσης, των δίκιων του εργαζόμενου εκπαιδευτικού κόσμου, αλλά και των κοινωνικών αγαθών της Εργασίας, της Υγείας, της Ασφάλισης για όλους κλπ. Για την Ε.Α.Σ, η ενωτική δυναμική ως αντίληψη και πράξη προσδιορίζει μια συνδικαλιστική-πολιτική θέση το ‘’βάθεμά’’ της οποίας επιδιώκουμε. Ο αγωνιστικός προσανατολισμός όχι μόνο του ψηφοδελτίου και των υποστηρικτών του αλλά όσο δυνατόν περισσότερων συναδέλφων αποτελεί ένα διαρκές ζητούμενο. Η συνεργασία προσώπων (και όχι παρατάξεων) με πολιτική και συνδικαλιστική αντίληψη αποδεκτή εντός της συλλογικότητά μας αποτελεί προϋπόθεση.

Τα παραπάνω, λοιπόν, δε σημαίνουν πως ως υποκείμενα χάνουμε ή απεμπολούμε την προσωπική μας πολιτική ταυτότητα (που λίγο πολύ έχει ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό), αλλά κομίζουμε τις ατομικές μας δυνάμεις στην υπόθεση μιας συνεργασίας που σμιλεύεται στη βάση, και την προοπτική ενωτικών αγωνιστικών επιλογών από τη βάση ως την κορυφή. Οι προσωπικές μας πολιτικές ταυτότητες δεν κρύφτηκαν ποτέ, όχι μόνο στο δημόσιο λόγο μας με την κοινωνία (σε Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγου, Εκπροσωπήσεις σε Δήμους κλπ.) αλλά και στην ιδιωτική μας επικοινωνία με συναδέλφους (σε Σχολεία, κοινωνικές συναναστροφές κλπ.).

Όσοι, ως πρόσωπα, ‘’βάζουμε πλάτη’’ σ’ αυτή την υπόθεση, αλλά και πολλοί από εκείνους που στηρίζουν και επικροτούν με την ψήφο τους τα λόγια και τα έργα της Ε.Α.Σ. ως συνδικαλιστικής κίνησης στο Σύλλογο Π.Ε. Αργυρούπολης-Αλίμου-Ελληνικού κινούμαστε στο χώρο της ‘’πληθυντικής Αριστεράς’’ είτε ως ανεξάρτητοι της ριζοσπαστικής αριστεράς και των αυτόνομων κοινωνικών κινημάτων είτε ενταγμένοι σε πολιτικές δυναμικές όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Μετώπου Ανατροπής είτε υποστηρίζοντας πρωτοβουλίες όπως το Αριστερό Βήμα είτε προερχόμενοι από τη βάση και τους διεγραμμένους του ΚΚΕ.

Άρα ουδέποτε ‘’έπεσαν οι μάσκες’’ (τοποθέτηση της ΕΣΑΚ κατά τη συγκρότηση του Δ.Σ. σε σώμα), διότι δεν υπήρχαν ‘’μάσκες’’. Τις ‘’μάσκες’’ τις χαρίζουμε σ’ αυτούς που από τη μια κατηγορούν τα συνδικάτα ως εξωνημένα και από την άλλη τα πλαισιώνουν με συνδικαλιστικά – επαγγελματικά στελέχη του κόμματος. Γιατί ‘’μάσκες’’ υπάρχουν σ’ εκείνους που κηρύσσουν δικές τους κινητοποιήσεις, αλλά όταν επισείονται επιπτώσεις από τη διοίκηση παρακαλούν για την υποστήριξη τους ‘’πουλημένους’’ συνδικαλιστές των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ. Γιατί ‘’μάσκες’’ φορούν εκείνοι που ‘’επιτίθενται’’ στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, αλλά αποδέχονται και τη χρηματοδότηση του κόμματος από αυτό το σύστημα (π.χ. με 1.306.274,48 ευρώ, ποσό που καλύπτει το β΄ τρίμηνο του έτους 2011 και αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της ετήσιας τακτικής χρηματοδότησης και οικονομικής ενίσχυσης για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς. Απόφαση υπ’ αριθμ. 33158 – ΦΕΚ 1610 / 14-7-2011). Γιατί ‘’μάσκες’’ επιλέγουν όσοι φωνάζουν για το δίκιο των εργαζομένων, αλλά το κόμμα απολύει τους εργαζόμενους στις εκδόσεις και τα τυπογραφεία του. Γιατί για ‘’μάσκες’’ μιλάνε οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που παρατάσσονται ‘’πρώτο τραπέζι πίστα’’ έξω από τη Βουλή, δίπλα στις κρατικές ομάδες καταστολής, για να δηλώσουν στο αγανακτισμένο πλήθος εργαζομένων, απολυμένων και ανέργων ότι και οι αγώνες χρειάζονται τους ‘’πάτρωνές’’ τους …

Οι συνεργασίες, λοιπόν -για να επανέλθουμε και στα της συγκρότησης του Δ.Σ. σε σώμα -, πρώτα πρώτα δε γίνονται σε επίπεδο κορυφής, ανάμεσα σε στελέχη ‘’πρώτης γραμμής’’. Οι ‘’γέφυρες’’ σμιλεύονται στη βάση, στους συναδέλφους που επιλέγουν να στηρίζουν τη μία ή την άλλη παράταξη. Αλλά και σε επίπεδο Δ.Σ., ένα ‘’κλείσιμο του ματιού’’ δεν αποκαλείται ‘’συνεργασία’’… Όταν η ΕΣΑΚ μιλά για "αντιλαϊκή καταιγίδα που δρομολογείται από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ", το να ζητά τη ‘’συνεργασία’’ της ΠΑΣΚ στο Προεδρείο του Δ.Σ. είναι τουλάχιστον αντιφατικό, αν όχι υποκριτικό… Το να συνεργάζεται όμως -από την πρώτη απόπειρα συγκρότησης- με τη ΔΑΚΕ για Πρόεδρο (ΕΣΑΚ) – Αντιπρόεδρο (ΔΑΚΕ) αλληλοϋποστηριζόμενοι με (3+2) 5 ψήφους, και -τελικά- για Γραμματέα (ΕΣΑΚ) & Ταμία (ΕΣΑΚ) υποστηριζόμενοι με (3+1) 4 ψήφους, αυτό, δε λέγεται ‘’συνεργασία’’ αλλά συνδιαλλαγή…

Είναι προφανές ότι οι εκπρόσωποι της ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ-ΚΚΕ νιώθουν άβολα που η πολιτική συμμαχιών τους, για να πάρουν τον Πρόεδρο (κομματικό παράσημο) τους οδήγησε να συμμαχήσουν με το μαύρο μέτωπο! Επιπλέον, μήπως δε γνωρίζουν ποιες ‘’εγκύκλιοι’’ του Κόμματος είναι σε ισχύ και ποιες όχι; Πώς είναι δυνατόν να έχεις απέναντί σου το "μαύρο μέτωπο" και ταυτόχρονα να ζητάς "διαπαραταξιακό προεδρείο"; Κι όλα αυτά ως το "οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα"; Πώς είναι δυνατόν να είναι "η πραγματική διαχωριστική γραμμή σήμερα... οι εργαζόμενοι απ' τη μια και τα μονοπώλια με τα πολιτικά κόμματα-στηλοβάτες τους απ' την άλλη" κι εσύ να συνεργάζεσαι με τις παρατάξεις των πολιτικών κομμάτων-στηλοβατών τους;

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Αντί η ΕΣΑΚ του Συλλόγου μας να ασχοληθεί σοβαρά με τη βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι και με την πλήρη αποδιάρθρωση του δημόσιου σχολείου, εκδίδει ανακοινώσεις, για να συκοφαντήσει την Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία (Ε.Α.Σ.), επειδή δε συμμετέχει στο προεδρείο του Διοικητικού Συμβουλίου.

Παραπλανά, μάλιστα, τα μέλη του Συλλόγου, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση για αγωνιστική δράση, αν δεν υπάρχει συγκροτημένο Δ.Σ. Ουδεμία σχέση έχει η συγκρότηση του Δ.Σ. σε σώμα με τις αποφάσεις του, απόδειξη ότι ήδη έχει πάρει αποφάσεις. Μήπως κατέθεσαν η Πρόεδρος (ΕΣΑΚ) και ο Αντιπρόεδρος (ΔΑΚΕ) πρόταση για πρόγραμμα δράσης και η Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία το καταψήφισε;

Η Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία, με ένα τεκμηριωμένο κείμενο (βλέπε http://www.syllogospethoukididis.gr (Τοπικές Παρατάξεις / ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ / Δήλωση για Συγκρότηση Δ.Σ. σε Σώμα - Δεκέμβρης 2011), και διαφωνώντας με τη λογική του ‘’αντιπροσωπευτικού’’, αιτιολόγησε, γιατί δεν μπορεί να είναι για άλλη μία φορά Πρόεδρος του Συλλόγου μέλος της ΕΣΑΚ, της παράταξης που αιωρείται μεταξύ «συμβιβασμένων συνδικάτων» και «αγωνιστικού ΠΑΜΕ», επιδιώκοντας σταθερά να μετατρέψει το Σύλλογο σε παράρτημα του ΠΑΜΕ.

Η άποψη αυτή ενόχλησε πολύ. Η ΕΣΑΚ έχει δοκιμαστεί χρόνια στο Σύλλογο. Είναι η κύρια δύναμη, ως πρώτη δύναμη -όπως αυτάρεσκα κομπάζει- που ευθύνεται για την αποδυνάμωση των συλλογικών διαδικασιών, μποϋκοτάροντας σταθερά π.χ. κάθε προσπάθεια λειτουργίας ομάδων εργασίας, με το φόβο ότι θα καταλήξουν σε θέσεις διαφορετικές από τις δικές της. Ευθύνεται, γιατί στη μεγάλη απεργία του 2006 τα μέλη της άφηναν το πανό του Συλλόγου και πήγαιναν με το ΠΑΜΕ. Όλα αυτά στο όνομα της ‘’ενότητας’’ μήπως; Ή της ενδυνάμωσης και σύσφιξης των συλλογικών σχέσεων; Ευθύνεται, επειδή χρόνια πληρώναμε στη ΔΟΕ «Μέλη», που ψήφιζαν δίχως να έχουν πληρώσει τη συνδρομή τους στο Σύλλογο, κι αυτό επειδή ο Σύλλογος δεν είχε Μητρώο Μελών, δηλαδή δε γνώριζε ποια είναι τα Μέλη του… Ή μήπως αυτό εξυπηρετούσε τις ‘’δημόσιες σχέσεις’’ της και την ψηφοθηρία; Μήπως οι ‘’καταστάσεις εκπαιδευτικών’’ που έπαιρνε από τη Διοίκηση βόλευε; Τέτοια συνδικάτα θέλουμε; Εμείς, πάντως, όχι. Γι’ αυτό και χρόνια πιέζαμε από τη θέση μας στο Δ.Σ. -είτε ως απλά μέλη είτε έχοντας αναλάβει την ευθύνη της Γραμματείας- μέχρι που, τελικά, απέκτησε Μητρώο Μελών ο Σύλλογος, και κανείς δεν ψηφίζει, εάν δεν έχει τακτοποιήσει την ετήσια συνδρομή…

Αλλά γιατί, τέλος πάντων, τόση πρεμούρα να πάρουμε εμείς θέση στο Προεδρείο; Στους περισσότερους Συλλόγους, στη ΔΟΕ, στην ΟΛΜΕ, στην ΑΔΕΔΥ, στη ΓΣΕΕ, η ΕΣΑΚ δεν επιθυμεί τη συμμετοχή της στα Προεδρεία με αιτιολογημένη και σεβαστή άποψη. Πώς καταγγέλλει εδώ, λοιπόν, αυτό το οποίο η ίδια πράττει αλλού; Ή μήπως ξέχασε η ΕΣΑΚ ότι κι άλλες φορές δεν είχαμε συμμετάσχει στο Προεδρείο, και πως εκείνη διεκδικούσε κι έπαιρνε -με σχετική πλειοψηφία- τις περισσότερες θέσεις του Προεδρείου; Μήπως ενοχλεί, που η εκτός ΚΚΕ Αριστερά και οι δυνάμεις της στα συνδικάτα έχουν αρχίσει να εδραιώνονται, αυξάνοντας τις δυνάμεις τους; Πώς χτίζεται η ‘’ενότητα’’ κι η ‘’συνεργασία’’, όταν δεν αντέχεις να ακούς παρά μόνο τη δική σου φωνή;

Πριν η ΕΣΑΚ βάλει στη χούφτα της χώμα ανακατεμένο με νεράκι, για να πετάξει στην Ε.Α.Σ. το προϊόν της μικροπολιτικής της πρακτικής, ας σκεφτεί εκείνη καλύτερα τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει, για να αλλάξουμε τα συνδικάτα, το σχολείο, τη ζωή μας, την κοινωνία!

Στη δική μας «ιστορία» υπάρχουν πολλές προτάσεις ενωτικής δράσης. Αλλά όχι με τον εαυτό μας!

Τοποθέτηση Ε.Α.Σ.

Κατ’ αρχήν,

Θέλουμε να συζητάμε όλα τα θέματα σε Δ.Σ. -και όχι μέσω sms ή e-mails-, ώστε να καταγράφονται στα Πρακτικά όλες οι απόψεις -και να μην παραποιούνται.

Κατανοούμε πως υπάρχουν και θέματα που προκύπτουν εκτάκτως και απαιτούν όχι μόνο την εγρήγορσή μας αλλά και την άμεση αντίδρασή μας.

Σας καλούμε όμως τα θέματα που προκύπτουν ως έκτακτα -είτε για τη σύγκληση Έκτακτων Δ.Σ. είτε για την Ημερήσια Διάταξη των Τακτικών Δ.Σ.- να είναι πραγματικά έκτακτα και να απαιτείται η άμεση παρέμβαση - απόφασή μας.

 Όσον αφορά την κήρυξη στάση εργασίας για τη στήριξη της κινητοποίησης της ''Επιτροπής Αγώνα Ωρομισθίων-Αναπληρωτών Αδιόριστων'' :

1. Δε γνωρίζουμε για κάποια κινητοποίηση που να έχει αποφασιστεί από την Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών & Ωρομισθίων (Π.Ε.Α.) ή το Συντονιστικό Ωρομίσθιων - Αναπληρωτών, και -ύστερα από επικοινωνία μας μαζί τους- ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν κάτι ή έχουν προσκληθεί σε σχετική κινητοποίηση.

Η σχετική πρόσκληση εμφανίζεται-προβάλλεται μόνο στην εφημερίδα Ριζοσπάστης και στην ιστοσελίδα του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ως ‘’KINHTOΠΟΙΗΣΗ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ - ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ - ΑΝΕΡΓΩΝ’’ που καλεί η ‘’Επιτροπή Αγώνα Ωρομισθίων - Αναπληρωτών - Ανέργων Εκπαιδευτικών Αττικής’’.

2. Όχι μόνο δεν μπορούμε αλλά και δε θέλουμε να εμποδίζουμε οποιαδήποτε συλλογικότητα να συγκροτείται, να εκφράζεται, να δρα και να διεκδικεί με τον τρόπο που ως συλλογικότητα αποφασίζει.

3. Ως Ε.Α.Σ., μπορούμε να στηρίξουμε κινητοποιήσεις, στάσεις εργασίας, απεργιακούς αγώνες που προασπίζουν το δίκιο εργαζομένων και ανέργων με κοινές αγωνίες και συμφέροντα, κοινό παρόν και μέλλον, αλλά δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη διασπαστική λογική των αγώνων.

Ψηφίζουμε ‘’Λευκό’’ στη συγκεκριμένη πρόταση για ‘’κήρυξη στάσης εργασίας’’.

4. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί η ΔΟΕ, εφόσον της έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο, να υιοθετήσει-στηρίξει την κινητοποίηση, οπότε η απόφασή της να κοινοποιηθεί και στα Μέλη του Συλλόγου μας.

5. Αντιπροτείνουμε -αυτό που είχαμε προτείνει και στο παρελθόν, αλλά δεν υιοθετήθηκε: 

τη δημιουργία επιτροπών/ομάδων εργασίας στις οποίες μπορεί να αναπτύσσονται επιμέρους θεματικές που επεξεργάζονται ζητήματα που απασχολούν ή ενδιαφέρουν το σύνολο ή ομάδες/ειδικότητες εκπαιδευτικών του Συλλόγου μας, και στοχεύουν όχι μόνο στην επικοινωνία και στη διαμόρφωση - υποστήριξη προτάσεων σε σχέση π.χ. με τους ωρομίσθιους και αναπληρωτές συναδέλφους, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας κλπ., αλλά και την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της συναδελφικότητας στο πλαίσιο του Συλλόγου.

 Τέλος,

Σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό, δε συμφωνούμε με τη σύγκληση Έκτακτων Δ.Σ., και Θεματικές Ημερήσιων Διατάξεων Τακτικών Δ.Σ. που αφορούν ζητήματα σχετικά με την ''επικρότηση'' κατακερματισμών (αγώνων, εργαζομένων, ανέργων, πολιτών)...

για την Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία

Γιάννης Βούρβουλης, Ηλέκτρα Μήτσουρα

Δήλωση

των Μήτσουρα Ηλέκτρα & Βούρβουλη Γιάννη

εκλεγμένων εκπροσώπων στο Διοικητικό Συμβούλιο

του Συλλόγου Εκπ/κών Π. Ε. Αργυρούπολης-Αλίμου-Ελληνικού

με το ψηφοδέλτιο ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

                         5 Δεκεμβρίου 2011

Η παρούσα πολιτική συγκυρία αποτελεί μια «ιδανική» στιγμή για σκέψη, αναστοχασμό και επαναπροσδιορισμό της δράσης για ένα Αριστερό Κίνημα. Είτε σε επίπεδο συνδικαλιστικό είτε σε επίπεδο κομματικό είτε τέλος σε επίπεδο κοινωνικό, καλούμαστε με νέα μέσα να αναλύσουμε τη σύνθετη πραγματικότητα και να τοποθετηθούμε σε αυτή διερευνώντας τις δυνατότητες δημιουργίας ενός «σχεδίου δράσης» που θα αποτελέσει μια απάντηση στο Φιλελευθερισμό και στο κυρίαρχο μοντέλο των αγορών που ανοιχτά, ταξικά, κυνικά και ξεδιάντροπα στηρίζει ο μνημονικός άξονας. (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ). Γι αυτούς, το τέλος της Ιστορίας είναι γεγονός και η υποταγή στους νόμους των αγορών είναι αναγκαία συνθήκη κοινωνικής επιβίωσης αλλά ταυτόχρονα και ιδεολογική επιλογή, όσο κι αν το αρνούνται σε συνδικαλιστικό επίπεδο ή σε επίπεδο ρητορικής. Στην ουσία δεν αρνούνται τίποτα από ό,τι τους επιβάλλουν οι αγορές, γιατί δε διανοούνται να αρνηθούν τη Λογική των αγορών. Κάθε διάλογος με τους εκφραστές αυτών των πολιτικών, είναι απολύτως και σε όλες τις περιστάσεις α-νόητος.

Η συγκρότηση της δικής μας πρότασης δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα αν δεν προέκυπτε, δε νομιμοποιούταν, δε δοκιμάζονταν και δεν εμβαπτίζονταν μέσα στη συλλογική Λαϊκή Βούληση. Βασική προϋπόθεση της λογικής μας είναι η ανάδειξη του πολιτικού υποκειμένου που χωρίς Πατρωνίες και Κηδεμονίες καλείται να συνειδητοποιήσει τη θέση, τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του ως δημιουργός της Ιστορίας του. Κάτι τέτοιο, για να επιτευχθεί στην παρούσα συγκυρία, απαιτεί μια Πολιτική πρόταση και στάση που θα αποφύγει τον υπεραπλουστευτικό λαϊκισμό που οδηγεί στην έμμεση πολιτική αδρανοποίηση του πολίτη και στην αξιοποίηση της ενοχής του με τη στοιχειώδη πολιτική παρουσία του στις εκλογικές διαδικασίες και αντάλλαγμα το συγχωροχάρτι της ψήφου σε αυτούς που θα αναλάβουν, αντί αυτού, τη σωτηρία της πολιτικής του τιμής-ψυχής.

Ο ρόλος των συνδικάτων, των πολιτικών κομμάτων, του κινήματος της Αριστεράς είναι η χειραφέτηση και η ριζοσπαστικοποίηση της Κοινωνίας στα πλαίσια και στους στόχους μια κοινής, ενωτικής πολιτικής έκφρασης και δράσης. Όποιος αντιπαλεύει, συνειδητά ή ασυνείδητα αυτή την προοπτική, βρίσκεται απέναντί μας και αποτελεί ένα ακόμα πρόσκομμα στην πορεία μας. Η απάντηση προς αυτόν τον πόλο σκέψης και πρακτικής είναι χρέος και ταυτόχρονα δοκιμασία για τις δικές μας απόψεις. Η διαπαιδαγώγηση του πολίτη σε μορφές πάλης, δεν είναι δυνατόν να είναι ξεκομμένες από τη διαπαιδαγώγηση στο διάλογο, στην ανοχή, στην αντιπαράθεση, στην αρχή της θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης, στην άρνηση της αυθεντίας, στην άρνηση του ξύλινου λόγου και τον εθισμό σε συνομοσιολογικές ερμηνείες, στον απλοϊκό μαξιμαλισμό που αδυνατίζει κάθε προοπτική αγώνα για το άμεσο και εφικτό. Μια τέτοια «διαπαιδαγώγηση» οδηγεί με ακρίβεια σε ένα ιδιότυπο ανορθολογισμό, σε μια μανιχαϊστική λογική άσπρου μαύρου, κακού καλού, η οποία σε κοινωνικό επίπεδο, και πολύ περισσότερο σε περιόδους κοινωνικής κρίσης, συντείνει ακόμα περισσότερο στη νοητική και ψυχική αποσάθρωση των υποκειμένων, σπρώχνοντάς τα σε εκφράσεις μιας βίαιης και χωρίς πολιτικό νόημα εκτόνωσης. Ανοίγει, έτσι διάπλατα την πόρτα στον Ανορθολογισμό.

Η άρνηση κάθε διαλόγου με το κίνημα των «αγανακτισμένων» και η λοιδορία του, η στοχοποίηση άλλων χώρων της Αριστεράς ως φορέων «παραβατικών συμπεριφορών(!)», η βίαιες και αιματηρές συγκρούσεις για τη «συμβολική κυριαρχία» στο χώρο μπροστά από τη Βουλή είναι στοιχεία προς επίρρωση της ανορθολογικής πορείας και των ιδεολογικών αντιφάσεων, που όμως δε δείχνουν να ενοχλούν ούτε τα κομματικά μέλη αλλά ούτε τους εκφραστές του συστήματος, αστικό τύπο, κόμματα. Αντίθετα αποσπούν το σεβασμό, την επιδοκιμασία και το χειροκρότημα… Όμως, «όταν σε χειροκροτεί ο εχθρός, έχεις κάνει λάθος…»

Αν ένα τμήμα της παραδοσιακής αριστεράς της χώρας έχει επιλέξει αυτό τον τρόπο σκέψης και δράσης, για το κίνημα «είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος…». Οφείλουμε, βέβαια, να σεβαστούμε την επιλογή της περιχαράκωσης και της «καθαρότητας». Οφείλουμε όμως, ταυτόχρονα, να επισημάνουμε τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η «Στάση». Πάνω από όλα οφείλουμε να αρνηθούμε τη στήριξη και τη συμπόρευση, και ταυτόχρονα να κάνουμε διακριτή τη δική μας διαφοροποιημένη άποψη και στάση.

Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, θεωρώντας πως η ανάπτυξη μιας μαζικής, αυτόνομης, ταξικής, ριζοσπαστικής, ενωτικής και κινηματικής δράσης από τα κάτω, με σαφείς εκπαιδευτικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές επιδιώξεις προς όφελος όλων των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των εργαζομένων και της κοινωνίας απαιτεί και συγκεκριμένες δρομολογήσεις, ανατροπές συσχετισμών και αγωνιστικές προοπτικές, εκτιμά ότι:

          I.           η θέση του Προέδρου ενός σωματείου σημασιοδοτεί συνδικαλιστικά και πολιτικά το στίγμα του σε δύσκολους καιρούς για τους εκπαιδευτικούς, την εκπαίδευση και την κοινωνία,

         II.           μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή νοοτροπιών, στάσεων, και συνδικαλιστικών πρακτικών,

       III.           μπορεί να αποτελέσει μια συνδικαλιστική και αγωνιστική συνισταμένη του α’/θμιου συνδικαλιστικού μας σωματείου για ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον όλων μας.

Με άξονα όλα τα παραπάνω, και επιθυμώντας από τη μια να ορίσουμε την αντιμνημονιακή αιχμή του δόρατος στο πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό μας σωματείο, αδυνατώντας όμως από την άλλη -συνδικαλιστικά και πολιτικά- να στηρίξουμε τη λογική της κομματικής περιχαράκωσης, την εμμονή σε αδιέξοδες πολιτικές και διασπαστικές - διαχωριστικές δρομολογήσεις,

η ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ διεκδικεί το αξίωμα του Προέδρου,

προτείνοντας ως υποψήφιο για το αξίωμα το Γιάννη Βούρβουλη.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΒΟΥΡΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΛΕΙΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΑΠΗ

ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΟΥΣΑΝΑΣ ΝΤΙΝΟΣ

ΛΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΒΙΚΗ

ΜΗΤΣΟΥΡΑ ΗΛΕΚΤΡΑ

ΜΠΕΛΙΑ ΕΛΕΝΗ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΥΗ

ΣΥΡΙΓΓΑ ΠΟΛΥ

ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε.

ΤΑΒΛΑΔΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 

Οκτώβριος - Νοέμβριος 2011

Εμπρός για τους Αγώνες των Καιρών μας, Παντού!

Σε διάστημα λίγων μηνών η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μας στέλνει μία εικοσαετία πίσω. Το πραγματικό εισόδημα αλλά και το βιοτικό επίπεδο σημειώνει κάθετη πτώση, ενώ πολύ συχνά η πείνα και η εξαθλίωση ‘’χτυπάει την πόρτα’’ δεκάδων πλέον συνανθρώπων μας. Οι μισθοί και συντάξεις που ‘’στραγγαλίζονται’’, τα ‘’λουκέτα’’ στην αγορά και οι απολύσεις εργαζομένων, η συρρίκνωση των κοινωνικών αγαθών της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας, της παιδείας βυθίζουν στον εργασιακό μεσαίωνα, το σκοτάδι, την αβεβαιότητα και την απόγνωση χιλιάδες πολίτες. Η επιτάχυνση της εφαρμογής του μνημονίου και των συμπληρωματικών προγραμματισμένων και έκτακτων μέτρων οδηγούν δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς σε παράλυση. Το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο ποδοπατά τις ζωές μας… Η εργασιακή εφεδρεία είναι προ των πυλών…

Ο ελληνικός λαός, αντιμέτωπος με μία πρωτοφανή επίθεση, βιώνει παράλληλα και τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης. Χωρίς εκπαιδευτικούς, χωρίς βιβλία, με συγχωνεύσεις σχολείων και συμπτύξεις τμημάτων, με μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών, με πολυδιασπασμένο το ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και των προγραμμάτων, με κατακερματισμένες τις εργασιακές σχέσεις, με διαφοροποιημένους τους οικονομικούς πόρους, η διοικητική πυραμίδα του Υπουργείου Παιδείας -και ύστερα από τις εντολές της ηγεσίας του- ‘’καρκινοβατεί’’ ανάμεσα σε προγράμματα ΕΣΠΑ, επιμορφώσεις αμφίβολης αποτελεσματικότητας και στελεχώσεις, αδιαφορεί για την αγωνία της εκπαιδευτικής κοινότητας, των μαθητών και των οικογενειών τους, και ενίοτε αρπάζει τη ‘’σέσουλα’’, για να ικανοποιήσει τους όρους που απαιτεί η αγοραία αντίληψη για την εισβολή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας…

Περιττεύουν τα λόγια για τη ληστρική συμμορία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, των υπουργών και των πληρωμένων βολευτών της, που πρακτορεύοντας τα συμφέροντα του ΔΝΤ, της ΕΕ και των διεθνών τοκογλύφων συνθλίβουν το παρόν και το μέλλον κάθε οικογένειας. Περιττεύουν τα λόγια για τον κομματικό συνδικαλισμό που βλέπει τους τυφώνες του Μνημονίου να περνούν και, κατά διαχειριστικό καθήκον, δεν οργανώνει τίποτα παραπάνω από τους γνωστούς αέναους και εκφυλισμένους κύκλους της ήττας και της συντριβής των 24 - 48/ωρων. Περισσεύει η αγανάκτηση. Για όλους και για όλα!

Δεκάδες χιλιάδες λαού, όμως, ξεχύνονται πλέον στους δρόμους, ζητώντας να μπει ένα τέλος! Στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στις γειτονιές, στις πλατείες, στις γιορτές, τις επετείους, στις παρελάσεις, σε κάθε εκδήλωση, δεκάδες χιλιάδες πολιτών ξεσηκώνονται, φωνάζουν, βρίζουν, απαιτούν! Κόντρα στα χαράτσια, κόντρα στην εξαθλίωση! Το ‘’χρέος’’ και οι δανειακές συμβάσεις -νέες και παλαιότερες- δεσμεύουν τους κυβερνώντες, υποθηκεύουν τον τόπο και βυθίζουν στην οικονομική και κοινωνική υποδούλωση τον ελληνικό λαό… Τα σενάρια για τα δημοψηφίσματα της δια βίου λιτότητας, για τις μεταβατικές κυβερνήσεις ‘’Συνεργασίας’’-‘’Εθνικής Σωτηρίας’’-‘’Εθνικής Ενότητας’’ της κοινωνικής λεηλασίας και για τις εκλογές της εκτόνωσης δε ‘’σκεπάζουν’’ τις κραυγές αγωνίας, δεν εκτρέπουν την οργή που ξεχυλίζει! Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω! Ο συρμός των ανατροπών δεν εκτροχιάζεται! Η κοινωνική και πολιτική αντίδραση έχει πλέον δρομολογηθεί… Είναι βαθιά νυχτωμένοι, αν νομίζουν πως τα ‘’παραπετάσματα καπνού’’ θα ξεγελάσουν τη λαϊκή ετυμηγορία… Και αυτή θα είναι αμείλικτη…

Μισθολόγιο Εξαθλίωσης & Υποταγής

                                                                                                                    (Πίνακας 1)

Σύμφωνα με το Νόμο 4024/2011 και το νέο μισθολόγιο, οι ήδη υπηρετούντες εκπαιδευτικοί κατατάσσονται στον αντίστοιχο Βαθμό και στο αντίστοιχο Μισθολογικό Κλιμάκιο ανάλογα με το συνολικό πραγματικό χρόνο υπηρεσίας που έχει αναγνωριστεί στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα (Πίνακας 1), και κατρακυλούν αρκετά χρόνια πίσω από το μισθό και το βαθμό που κατέχουν σε σχέση με την υπηρεσιακή ηλικία που προβλέπεται στο νέο μισθολόγιο. (Βρείτε πρώτα Βαθμό & ΜΚ στον Πίνακα 1, και μετά Καθαρό Μισθό στον Πίνακα 2)

Οι νεοδιοριζόμενοι μετά το 2012 ακολουθούν Έτη-Βαθμό-ΜΚ του Πίνακα 2 και Καθαρό Μισθό των Ασφαλισμένων Μετά 1-1-1993.

                                                                  ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ - ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ 5.000,00                                                                                          (Πίνακας 2)                            

Παρατηρήσεις:

• Για τους κατόχους διδακτορικού διπλώματος και τους αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης αφαιρούνται από τον απαιτούμενο χρόνο έξι (6) έτη. Για όσους κατέχουν αναγνωρισμένο μεταπτυχιακό δίπλωμα αφαιρούνται δύο (2) έτη.
• Για την προαγωγή στον επόμενο βαθμό λαμβάνεται υπόψη -μέσω της αξιολόγησης- η απόδοση σε ποσοστό 70% τουλάχιστον, και στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο η θετική ή αρνητική αξιολόγηση σχετικά με την υλοποίηση της προβλεπόμενης στοχοθεσίας κατά 50% τουλάχιστον.
• Μετά την κατάργηση μιας σειράς Επιδομάτων (και αυτού της Ειδικής Αγωγής), τα βασικά Επιδόματα που αναγνωρίζονται πλέον στους εκπαιδευτικούς είναι:

- Παιδιών (για 1: 50,00 - για 2: 70,00 - για 3: 120,00 - για 4: 170,00 - για 5: 240,00 κλπ.),

- Θέσης Ευθύνης, δηλ. για τα στελέχη της εκπαίδευσης… (Περιφερειακοί Διευθυντές: 700,00 - Σχολικοί Σύμβουλοι & Διευθυντές Εκπαίδευσης: 400,00 - Προϊστάμενοι Γραφείων: 370,00 - Διευθυντές από 4/θέσια και πάνω: 250,00 ή 300,00 για σχολικές μονάδες τουλάχιστον 9 τμημάτων - Υποδιευθυντές: 150,00 - Προϊστάμενοι 1/θ, 2/θ, 3/θ Δημοτικών Σχολείων & Νηπιαγωγείων: 100,00),

- Εορτών & Αδείας (Χριστουγέννων: 500,00 - Πάσχα: 250,00 - Αδείας: 250,00),

- Απομακρυσμένων-Παραμεθόριων Περιοχών (μετά από κοινή Υ.Α.: 100,00).

• Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς λειτουργεί το νέο Βαθμολόγιο-Μισθολόγιο είναι ότι εκπαιδευτικός (χωρίς παιδιά - αφορολόγητο 5.000,00) με Βαθμό Β - ΜΚ 3 (30-31-32 χρόνια υπηρεσίας) θα πάρει περίπου 1.370,00 καθαρά, ενώ ο εκπαιδευτικός με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας (30-31-32) στο Βαθμό Α -όπου μόνο το 20% θα προάγεται- θα πάρει περίπου 1.490,00 καθαρά, συν το Επίδομα της Θέσης Ευθύνης που θα κατέχει…

Συμπεράσματα:

Μισθολόγιο-σφαγή των μισθωτών! Βαθμολογική & Μισθολογική εξέλιξη μέσα από τη δια πυρός και σιδήρου διαδικασία της αξιολόγησης! Προνόμια στα στελέχη εκπαίδευσης! Σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο για τη διοίκηση της εκπαίδευσης έχουμε ό,τι χειρότερο έχουν ζήσει οι εκπαιδευτικοί μεταπολεμικά!

Περιττεύουν τα λόγια, όταν (σε έναν κλάδο που ανήκε τάχα στο 80% των υπαλλήλων που ‘’δε θα θίγονταν’’, και που έχει χάσει ήδη 4 μισθούς από τα ληστρικά μέτρα της κυβέρνησης) για έναν νεοδιόριστο εκπαιδευτικό οι αποδοχές ανέρχονται στα 680,00, αλλά και για τους μισθούς όλων των εκπαιδευτικών προκύπτουν νέες περικοπές έως 20% (συνολικά μέχρι τώρα έως 40% από μεσοπρόθεσμο και νέο μισθολόγιο).

Περιττεύουν τα λόγια, όταν το νέο βαθμολόγιο -μεγαλύτερης κλίμακας- μας υποβιβάζει όλους, βάζει μεγάλα προσκόμματα αλλά και ποσοστώσεις μεταξύ των υπαλλήλων στη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη, αμφισβητεί το ύψος ακόμα και από αυτούς τους νέους μισθούς, μπορεί να τους περικόπτει κι άλλο ή να τους αφήνει στάσιμους για καιρό, αφού προϋπόθεση είναι η αξιολόγηση ως εργαλείο συμμόρφωσης και μισθολογικής καθήλωσης.

Γίνεται κατανοητό ότι το Επίδομα Θέσης Ευθύνης των Διευθυντών των Σχολικών Μονάδων και των Σχολικών Συμβούλων ‘’εναρμονίζεται’’ με: α) τη συμμετοχή τους, κυρίως, στην οργάνωση διαδικασιών και στοιχείων αυτοαξιολόγησης σχολικής µονάδας, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών του σχολείου, β) την αύξηση των αρμοδιοτήτων τους (ηλεκτρονική ενηµέρωση ατοµικών υπηρεσιακών φακέλων και των οικονοµικών τους δεδοµένων, πειθαρχικό έλεγχο του προσωπικού και επιβολή ποινών-προστίμων), γ) τη μετεξέλιξή τους σε ‘’κυνηγούς’’ πόρων και πρόσωπα-φορείς εισαγωγής και προώθησης μιας νέας κουλτούρας επιχειρηματικού πνεύματος, καινοτόμων δράσεων και διασύνδεσης ‘’του σχολείου τους’’ με την τοπική αγορά, και δ) την αναβάθμιση του ρόλου τους σε υπεύθυνους κατάρτισης προγραµµάτων ενδοσχολικής επιµόρφωσης…

Στις Γενικές Συνελεύσεις όμως, θα περιμένουμε από τους συναδέλφους μας να ξεκαθαρίσουν ‘’με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν’’… Με τους εκπαιδευτικούς που θα διαφωνήσουν με μια αγοραία-εμπορευματοποιημένη αντίληψη για ένα σχολείο όπου επιβραβεύεται ο ανταγωνισμός και εντείνεται η σχολική διαρροή, οδηγώντας στον κοινωνικό, οικονομικό αποκλεισμό και στην περιθωριοποίηση;  Με τους εκπαιδευτικούς που θα διαφωνήσουν με μια ενδοσχολική επιμόρφωση, το περιεχόμενο της οποίας δε θα στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες της ισότητας, του σεβασμού της προσωπικότητας του άλλου και της αλληλεγγύης; Ή με τους εντολείς τους; Είναι περισσότερο από ποτέ ξεκάθαρο ότι η ίδια η σχέση εκπαιδευτικών – διευθυντών / σχολικών συμβούλων αλλάζει με τους δεύτερους να απομακρύνονται περισσότερο από το ρόλο των εκπαιδευτικών-συντονιστών/συμβούλων και να αποκτούν πλέον τη θέση των εκπροσώπων της Διοίκησης στα σχολεία.

‘’Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου’’, να είναι η αρχή του τέλους τους!

Οι κυβερνητικοί απατεώνες, που κορόιδευαν κατάμουτρα εμάς και όλη την ελληνική κοινωνία για το νέο μισθολόγιο, κατέθεσαν στη Βουλή και ψήφισαν ένα νόμο-λαιμητόμο μαζί με ένα κατάπτυστο σύννεφο προπαγάνδας στα ΜΜΕ, για να μη φανεί η μεγάλη σφαγή στους μισθούς όλων των Δ.Υ., σε συνδυασμό με τις πρώτες 30.000 απολύσεις. Το μισθολόγιο είναι η νύχτα του Αγ. Βαρθολομαίου... Να γίνει η αρχή του τέλους τους! Το μέλλον δε συγχώρεσε ποτέ κανέναν! Ούτε κι εμάς οι επόμενες γενιές...

Ας κάνουμε την αρχή από τα Πρωτοβάθμια Σωματεία! Ανατροπή τώρα στα Δ.Σ. των Συλλόγων μας!

Ο εναγκαλισμός συνδικαλιστικών παρατάξεων και κομμάτων που προσβλέπουν στη διακυβέρνηση της χώρας, και η εξασφάλιση της ‘’κοινωνικής ειρήνης’’ με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι -και σε βάρος των εργαζομένων- των ηγεσιών των συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών (αλλά και των ομοσπονδιών τους) δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με την εκάστοτε κυβέρνηση οδήγησε στην απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Ο συνδικαλισμός της υποταγής, έπληξε την αξιοπιστία της συλλογικότητας, και υποθήκευσε τα δικαιώματά μας. Το μέλλον μας όμως εξαρτάται και από τους συσχετισμούς δυνάμεων, που δεν ανατρέπονται μονάχα στους δρόμους αλλά παντού… Στα πεδία της πολιτικής, των κοινωνικών μαχών, στα μαζικά συνδικάτα και τις ομοσπονδίες. Η επίτευξη της κοινής δράσης και της συνεργασίας της εκπαιδευτικής Αριστεράς, όπως και κάθε ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής, κινηματικής δύναμης αποτελεί πλέον μονόδρομο ενάντια στη διαιώνιση του καταστροφικού μπλοκ ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ.

Ως ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ θεωρούμε ότι σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να πετύχουμε το πλάτεμα των δρόμων με προοπτική για την ανατροπή της επίθεσης τόσο με τη συμπόρευση αγωνιστών και συλλογικοτήτων, το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, και μία ευρύτερη παρεμβατική συνεύρεση Παιδείας – Εργασίας μέσα από ένα δίκτυο αυτοοργάνωσης ενός κινήματος με τα χαρακτηριστικά της ανυπακοής, της μαζικής αντίστασης, της ρήξης και της ανατροπής, όσο και με την ενθάρρυνση και την προώθηση διαδικασιών «από τα κάτω», την ανάπτυξη των αγώνων που απαιτούν οι καιροί και την οργάνωσή τους στο γόνιμο έδαφος των Γενικών Συνελεύσεων και των Επιτροπών Αγώνα (κοινή δράση και ενωτικοί μαζικοί αγώνες –πανεργατικός / πανϋπαλληλικός ξεσηκωμός, οριζόντιος διακλαδικός / διασυλλογικός συντονισμός, πανεκπαιδευτικό μέτωπο, καθολικός αγώνας διαρκείας).

 Την ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ στηρίζουν: Αποστολίδη Μαρία (νηπιαγωγός), Βούρβουλης Γιάννης (δάσκαλος ε.α.), Κλειδοπούλου Αγάπη (δασκάλα), Κολοβού Ρίτσα (νηπιαγωγός), Κουρμπέλης Γιάννης (δάσκαλος), Λαγοπούλου Βίκη (δασκάλα ε.α.), Μήτσουρα Ηλέκτρα (θεατρολόγος), Μπελιά Ελένη (δασκάλα), Παπαθανασίου Ευαγγελία (δασκάλα), Σύριγγα Πόλυ (δασκάλα), Ταβλαδάκης Μανώλης (φυσικής αγωγής), Τσακανίκα Σταυρούλα (νηπιαγωγός)

για παλαιότερες Ανακοινώσεις: http://www.syllogospethoukididis.gr (Τοπικές Παρατάξεις / ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ)

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

ΒΟΥΡΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΛΕΙΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΑΠΗ

ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΛΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΒΙΚΗ

ΜΗΤΣΟΥΡΑ ΗΛΕΚΤΡΑ

ΜΠΕΛΙΑ ΕΛΕΝΗ

ΣΥΡΙΓΓΑ ΠΟΛΥ

ΤΑΒΛΑΔΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 

Μάιος 2011

Μπροστά στην 80^η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. 

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Η επίθεση που δέχονται σήμερα τα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι συνεχίζεται με αμείωτη ένταση... Το μνημόνιο, o μηχανισμός στήριξης, τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν αφορούν την υποβοήθηση της χώρας για το ξεπέρασμα της κρίσης, για οικονομική και κοινωνική πρόοδο, αλλά αποκλειστικά και μόνο τη διάσωση των δανειστών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των οικονομικά ισχυρών... Η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, η συρρίκνωση των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση κλπ.) και η εφαρμογή σκληρών νεοφιλελεύθερων-νεοσυντηρητικών πολιτικών ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας βυθίζουν στον εργασιακό μεσαίωνα, το σκοτάδι, την αβεβαιότητα και την απόγνωση χιλιάδες ανθρώπους και οικογένειες…

Ο αναδιανεμητικός ρόλος και οι κοινωνικές υποχρεώσεις του κράτους περιορίζονται, διευκολύνεται η εκχώρηση περισσότερων αρμοδιοτήτων στους ιδιώτες, και η κρίση μετακυλύεται μέσα και στην τοπική αυτοδιοίκηση... Έτσι, και η μετάθεση του κόστους λειτουργίας των σχολείων στους δήμους με τη μείωση από φέτος ως και 60% των επιχορηγήσεων για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, η εξάρτηση της χρηματοδότησης κάθε σχολικής μονάδας από τις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, η επιβολή τοπικής φορολογίας, η αναζήτηση από διευθυντές και συλλόγους διδασκόντων πηγών χρηματοδότησης για τη λειτουργία του σχολείου, η ανάπτυξη του μοντέλου των χορηγιών και των πελατειακών σχέσεων, η κατάργηση πολλών σχολικών μονάδων που δε θα μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν στα έξοδα λειτουργίας τους, η διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, η αποδόμηση του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος, η αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων, οι διαρκείς καταργήσεις – συγχωνεύσεις σχολείων και ψυχών, η ενίσχυση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και η διαιώνιση της αδιοριστίας χιλιάδων συναδέλφων μας μέσω της επανεξέτασης και του εξορθολογισμού υπό το καθεστώς της ωρομισθίας θα αποτελούν την πραγματικότητα μέσα στην οποία θα ζούμε από το Σεπτέμβρη και τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία...

Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, η Δημόσια εκπαίδευση οδηγείται σε διάλυση, με πολυδιασπασμένο το ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και των προγραμμάτων, με κατακερματισμένες τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, με διαφοροποιημένους τους οικονομικούς πόρους... Οι όποιες αλλαγές επιχειρούνται -καθ’ υπαγόρευση του μνημονίου και στο πλαίσιο του κυβερνητικού «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης»- στοχεύουν στο δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών...

Το μοντέλο της επιμόρφωσης στον ελεύθερο χρόνο θα είναι σταθερά προσαρμοσμένο στις ανάγκες απορρόφησης κονδυλίων, και συνδεδεμένο με τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών μέσα από την ‘’αξιολόγηση’’ στην οποία θα υποβάλλονται από διευθυντές, υποδιευθυντές και μέντορες και την ‘’αυτοαξιολόγηση’’ που, ενοχικά, θα υποβάλλουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους…

Η εφαρμογή μέτρων όπως της αναμόρφωσης και διαφοροποίησης των αναλυτικών προγραμμάτων, της υποβάθμισης βασικών μαθημάτων και του προσανατολισμού σε δεξιότητες θα εντείνουν σύγχρονα φαινόμενα αναλφαβητισμού και ημιμάθειας…

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα, ρίξε λάδι στη φωτιά…

Καθοριστικό ρόλο στην απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος έπαιξε -και θα παίζει όσο εμείς το επιτρέπουμε- ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, ο εναγκαλισμός των συνδικαλιστικών παρατάξεων (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) με τους κομματικούς οργανισμούς που προσβλέπουν στη διακυβέρνηση της χώρας, και η εξασφάλιση της ‘’κοινωνικής ειρήνης’’ με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι -και σε βάρος των εργαζομένων- των ηγεσιών των συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών (αλλά και των ομοσπονδιών τους) δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με την εκάστοτε κυβέρνηση. Ο συνδικαλισμός που από τη μία προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες μόνο στη διοίκηση, και από την άλλη καθηλώνει - χειραγωγεί τις αγωνιστικές διαθέσεις, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στην κρίση των συνδικάτων και την αδράνεια.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος της εργασίας και της εκπαίδευσης προσπαθεί να βρει διέξοδο, ψάχνει το στήριγμά του. Απ’ όλες τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές που είδε ως σήμερα δεν έχει πια να περιμένει τίποτα. Αλλά και από τις συμβιβασμένες - προσκυνημένες πλειοψηφίες που δρουν σ’ όλη την κλίμακα των συνδικαλιστικών εκπροσωπήσεων δεν περιμένει τίποτα. Ο συνδικαλισμός της υποταγής, όχι μόνο πλήττει την αξιοπιστία της συλλογικότητας, αλλά βλάπτει και υποθηκεύει το μέλλον και τα δικαιώματά μας.

Σήμερα πια, όλο και περισσότεροι κατανοούν πως το μέλλον εξαρτάται και από τους συσχετισμούς δυνάμεων. Και αυτοί δεν ανατρέπονται μονάχα στους δρόμους αλλά παντού… Στα πεδία της πολιτικής, των κοινωνικών μαχών, και φυσικά στα μαζικά συνδικάτα και τις ομοσπονδίες όπως είναι αυτές του χώρου μας, που παρόλα τα προβλήματα, αποτελούν μια υπαρκτή δύναμη αντίστασης καθοριστική και για τις πολιτικές εξελίξεις. Η επίτευξη της κοινής δράσης και της συνεργασίας της εκπαιδευτικής Αριστεράς, όπως και κάθε ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής, κινηματικής δύναμης σ’ όλα τα επίπεδα της ΔΟΕ αποτελεί πλέον μονόδρομο ενάντια σε μια ηττοπάθεια που βοηθά στην κατίσχυση και διαιώνιση του καταστροφικού μπλοκ ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ.

Ως ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ θεωρούμε ότι απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και το Μνημόνιο, σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να πετύχουμε το πλάτεμα των δρόμων με προοπτική για την ανατροπή της επίθεσης με:

• τη συμπόρευση αγωνιστών και συλλογικοτήτων, το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, και μία ευρύτερη παρεμβατική συνεύρεση Παιδείας – Εργασίας μέσα από ένα δίκτυο αυτοοργάνωσης ενός κινήματος με τα χαρακτηριστικά της ανυπακοής, της μαζικής αντίστασης, της ρήξης και της ανατροπής,
• την ενθάρρυνση και την οργάνωση διαδικασιών «από τα κάτω», την ανάπτυξη των αγώνων που απαιτούν οι καιροί και την οργάνωσή τους στο γόνιμο έδαφος των Γενικών Συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα (κοινή δράση και ενωτικοί μαζικοί αγώνες –πανεργατικός / πανϋπαλληλικός ξεσηκωμός, οριζόντιος διακλαδικός / διασυλλογικός συντονισμός, πανεκπαιδευτικό μέτωπο, καθολικός αγώνας διάρκειας και αντοχής).

Την ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ στηρίζουν:

Βούρβουλης Γιάννης (δάσκαλος ε.α.), Κλειδοπούλου Αγάπη (δασκάλα), Κολοβού Ρίτσα (νηπιαγωγός), Κουρμπέλης Γιάννης (δάσκαλος), Λαγοπούλου Βίκη (δασκάλα ε.α.), Μήτσουρα Ηλέκτρα (θεατρολόγος), Μπελιά Ελένη (δασκάλα), Σύριγγα Πόλυ, (δασκάλα), Ταβλαδάκης Μανώλης (φυσικής αγωγής), Τσακανίκα Σταυρούλα (νηπιαγωγός)

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ-ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Πριν προλάβουν να δημοσιευτούν τα αποτελέσματα της συνόδου της ευρωζώνης όπου η κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι εταίροι της παραδέχτηκαν την αποτυχία του Μνημονίου, αλλά αποφάσισαν την επιμήκυνση του χρέους και την επέκταση της αντικοινωνικής πολιτικής ως το 2024, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας με τον πιο κυνικό και αντιδημοκρατικό τρόπο προχώρησε σε καταργήσεις - συγχωνεύσεις σχολείων.

Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση συνενώνονται 1523 σχολεία σε 672, καταργούνται δηλαδή 851 σχολεία! Επιπλέον υποβιβάζονται 157 δημοτικά και 92 νηπιαγωγεία. Πιο συγκεκριμένα στη Δ΄Αθήνας συγχωνεύονται 18 σχολεία σε 9, υποβιβάζονται 3 και συνολικά χάνονται 35 οργανικές θέσεις.

Στα νούμερα αυτά δε συμπεριλαμβάνονται τα εκατοντάδες ολοήμερα τμήματα σε δημοτικά και νηπιαγωγεία τα οποία επίσης καταργούνται. Χιλιάδες παιδιά θα στοιβάζονται σε υπεράριθμα τμήματα, ενώ περισσότερες από 2.500 θέσεις εργασίας καταργούνται συμπαρασύροντας και τις ειδικότητες.

Η πολιτική των περικοπών και στην εκπαίδευση (μετά από την Υγεία και την κοινωνική Πρόνοια) ξεδιπλώνει τις αποφάσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ για το φθηνό, πειθαρχημένο σχολείο της αγοράς.

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Οι μεγάλοι χαμένοι σε όλη αυτή την ιστορία είναι τα παιδιά, οι μαθητές που καταδικάζονται να στριμωχτούν στα υπεράριθμα τμήματα, σε ακατάλληλα διδακτήρια, χιλιόμετρα μακριά από το σχολείο που λειτουργούσε στη γειτονιά τους, με προγράμματα που αντικαθιστούν τη γνώση με την πληροφορία και τη δεξιότητα.

Χαμένοι και οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αφού με τον τρόπο αυτό «εξοικονομούν» (στο υπουργείο) εκπαιδευτικούς, άρα δε χρειάζονται μόνιμους διορισμούς, αλλά ούτε πολλούς αναπληρωτές, μιας και αυτό το ρόλο θα παίζει ο εφεδρικός στρατός των εκπαιδευτικών που θα βρίσκονται στη «διάθεση» των διευθύνσεων και των περιφερειών -χωρίς οργανική θέση- με δικαίωμα να τους μετακινούν όπου θέλουν.

Χαμένοι και οι γονείς, οι οποίοι θα βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να πληρώσουν τα λειτουργικά έξοδα και τα μεταφορικά προκειμένου να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα.

Ευθύνη βέβαια στο «καλλικρατικό» εκπαιδευτικό τοπίο που δημιουργείται δεν έχει μόνο η κυβέρνηση. Άξιοι συμπαραστάτες της κι εκείνα τα Στελέχη, Περιφερειάρχες, Διευθυντές Εκπαίδευσης, Προϊστάμενοι Γραφείων, Σχολικοί Σύμβουλοι και Μέλη Δημοτικών Συμβουλίων που κάνοντας τη βρόμικη δουλειά, νομιμοποίησαν με τις «προτάσεις» τους αυτή την αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Ευθύνη έχει και ο υποταγμένος συνδικαλισμός της πλειοψηφίας της ΔΟΕ που δήλωνε στις ανακοινώσεις της «την ανάγκη συζήτησης για διορθωτικές κινήσεις», και δεν έχει προχωρήσει -ακόμη και τώρα- σε καμιά ουσιαστική κίνηση απόκρουσης της επίθεσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στελέχη του, νυν και πρώην, συμμετέχουν στο σχεδιασμό είτε ως σημερινά Στελέχη της Εκπαίδευσης είτε ως Σύμβουλοι χωρίς θεσμικό ρόλο, είτε ως Μέλη Δημοτικών – Διαμερισματικών Συμβουλίων.

Το φθηνό, πειθαρχημένο, ευέλικτο, «καλλικρατικό» σχολείο είναι εδώ…

Με δαπάνες στο 2,75% του προϋπολογισμού στο χαμηλότερο επίπεδο της μεταπολίτευσης και χρηματοδότηση για λειτουργικά έξοδα στο 40% του μέσου όρου της τελευταίας δεκαετίας.

Με εκπαιδευτικούς αποξενωμένους από την ίδια τους την εργασία και το περιεχόμενό της, που δε θα έχουν λόγο στη σύνταξη των αναλυτικών και ωρολόγιων προγραμμάτων, με αντικατάσταση των βιβλίων από ψηφιακές φωτοτυπίες, υποταγμένους στη βούληση του διευθυντή-αξιολογητή, με σύλλογο διδασκόντων χωρίς ρόλο, και την επιβολή της κρατικής παιδαγωγικής από τους συμβούλους-αξιολογητές της παιδαγωγικής καθοδήγησης, των 800 σχολείων της ατελείωτης 35άωρης παιδικής υπερεργασίας, των διδακτικών πακέτων, των μεντόρων και των κουπονιών, της διάλυσης, ουσιαστικά, κάθε μορφωτικής διαδικασίας. Και με μισθούς που θα αποδίδονται στους εκπαιδευτικούς μέσα από «δαιδαλώδεις» αξιολογικές-χειραγωγικές διαδικασίες.

Με ελαχιστοποίηση της μόνιμης εργασίας, αναπληρωτές απλήρωτους και ελαστικά εργαζόμενους από προγράμματα ΕΣΠΑ, χωρίς εργασιακή ασφάλεια, με δραματική μείωση των οργανικών θέσεων, με αδύνατη τη μετάθεση και την απόσπαση, με εκπαιδευτικούς και μαθητές να μετακινούνται όπου υπάρχει «υπηρεσιακή ανάγκη».

Με πλήρη εξάρτηση από τους υπερχρεωμένους δήμους, που δε θα μπορούν να συντηρήσουν ούτε τα μισά σχολεία, και τις παρεμβάσεις των δημάρχων που στις περισσότερες των περιπτώσεων θα αυξάνουν τα ανταποδοτικά τέλη ή θα καλούν τους γονείς να πληρώνουν για τη λειτουργία τους.

Τίποτα δεν τέλειωσε...

Όλα κρίνονται από τη δυναμική αντίδραση ΟΛΩΝ ΜΑΣ...

Το προηγούμενο διάστημα με πρωτοβουλία Συλλόγων Εκπαιδευτικών και Συλλόγων Γονέων έγιναν εκατοντάδες συγκεντρώσεις-διαμαρτυρίες σε Γραφεία Εκπαίδευσης, Περιφερειακές Διευθύνσεις, Δημοτικά Συμβούλια. Γονείς κι εκπαιδευτικοί, με πρωτόγνωρο τρόπο, ανέδειξαν ένα κίνημα αντίστασης στην αντιεκπαιδευτική λαίλαπα και υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου, κατορθώνοντας να δεσμεύσουν Δημοτικά Συμβούλια και Δημάρχους και να κρατήσουν αποστάσεις από τις σχολειοκτόνες αποφάσεις. Και ο αγώνας συνεχίζεται καθημερινά. Είναι η στιγμή Σύλλογοι Διδασκόντων, Σύλλογοι Εκπαιδευτικών ΠΕ, ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Γονέων με συντονισμό να αναδείξουμε ένα παλλαϊκό κίνημα Παιδείας για την ανατροπή του σκοταδισμού της αγοράς, του Μνημονίου και της κυβέρνησης.

Ακούραστοι, με δυναμικές, αποφασιστικές μορφές ανυπακοής και πάλης,

θα αγωνιστούμε για:

• Να ανακληθεί το σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων, τμημάτων και μετακινήσεις μαθητών σε άλλα σχολεία.
• Καθιέρωση  20 μαθητών ανά τμήμα και 15 μαθητών ανά τμήμα σε νηπιαγωγεία και Α’, Β’ τάξεις.
• Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή,
• Ενίσχυση των δημόσιων δομών της Ειδικής Αγωγής,
• Διεύρυνση του θεσμού της Μετεκπαίδευσης. Όχι στην «επιμόρφωση-συμμόρφωση»,
• Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία  στο 15% του Γ.Κ.Π.,
• Μόνιμους, μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού,
• Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848/’10

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΛΙΜΟΥ- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

«Αναβάθμιση της Διοίκησης της Εκπαίδευσης»

Τα κείμενα που δημοσιοποίησε πρόσφατα το υπουργείο Παιδείας σχετικά με την «Αναβάθμιση της Διοίκησης της Εκπαίδευσης» σηματοδοτούν την πρόθεση του υπουργείου να προχωρήσει σε μια συνολική αναδιοργάνωση της ως τώρα πυραμίδας διοίκησης-εποπτείας και ελέγχου της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Η αναδιοργάνωση αυτή περιλαμβάνει αλλαγές από το επίπεδο της Κεντρικής Υπηρεσίας του υπουργείου μέχρι και τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων.

1.    Το υπουργείο Παιδείας, επικαλούμενο, για μια ακόμη φορά, το γνώριμο επιχείρημα του «συγκεντρωτισμού» και της «αναποτελεσματικότητας» της διοίκησης της δημόσιας εκπαίδευσης καθώς και την ύπαρξη […] ενός πληθωριστικού και πολύπλοκου συνόλου οργάνων και λειτουργιών με ιδιαίτερες δυσκολίες στην άσκηση αποτελεσματικής εποπτείας και διαχείρισης […], επιχειρεί, μεταξύ των άλλων, να απο-συγκεντρώσει και, ταυτόχρονα να κάνει περισσότερο ευέλικτο, «διαπερατό» και «ευθύγραμμο» το σύνολο του μηχανισμού διοίκησης-εποπτείας της εκπαίδευσης στη λήψη, μεταβίβαση και έλεγχο διεκπεραίωσης αποφάσεων και εντολών. Συγκεκριμένα, διασφαλίζει για το κεντρικό υπουργείο ένα ρόλο αμιγώς επιτελικό στη λήψη των κατευθυντήριων αποφάσεων της εκπαιδευτικής πολιτικής και εκχωρεί στις Περιφερειακές Διευθύνσεις και τις Δ/νσεις Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης το μέρος της περαιτέρω εξειδίκευσης και του ελέγχου υλοποίησής τους. Σε μια τέτοια κατεύθυνση εντάσσεται και η κατάργηση ενός από τα ενδιάμεσα επίπεδα διοίκησης, των Γραφείων Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, το οποίο καθίσταται πλέον περιττό στο νέο οργανόγραμμα λειτουργίας του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης.

2.    Το νέο αυτό οργανόγραμμα λειτουργίας της διοίκησης της εκπαίδευσης υπακούει σε μια «νέα» πολιτική αντίληψη λειτουργίας του κεντρικού κράτους-υπουργείου, δηλαδή ενός επιτελικού κράτους-manager, το οποίο προκαθορίζει και διαμορφώνει τις αρχές και το γενικό και ειδικό πλαίσιο άσκησης της εκπαιδευτικής πολιτικής και εκχωρεί σε υφιστάμενες βαθμίδες διοίκησης το διεκπεραιωτικό και ελεγκτικό ρόλο της υλοποίησής τους. Έτσι, π.χ. υπό τις συνθήκες δραστικών περικοπών και δημοσιονομικής ασφυξίας που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση και στην εκπαίδευση μπορεί να υπηρετηθεί με πιο άμεσο, αποτελεσματικό και ελέγξιμο τρόπο η πολιτική κατάργησης-συγχώνευσης και συρρίκνωσης του υπάρχοντος αριθμού σχολείων της χώρας (ο λεγόμενος «Καλλικράτης στην Εκπαίδευση»), η καλύτερη δυνατή εφαρμογή του προγράμματος αυτοαξιολόγησης των σχολείων κλπ.

3.    Η νέα συρρικνωμένη διοικητική δομή της εκπαίδευσης, η οποία (όπως αναφέρεται στο κείμενο του υπουργείου) προβλέπεται να λειτουργήσει σε «λειτουργική αντιστοιχία με το εκπαιδευτικό σύστημα», είναι επόμενο να αντιστοιχεί σε ένα κατά πολύ συρρικνωμένο (σε σχέση με το σημερινό) αριθμό σχολείων ανά νομό και περιφέρεια στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε γιγάντια υδροκέφαλα σχολεία. Το γεγονός αυτό, αν συνδυαστεί και με το διακηρυγμένο στόχο του υπουργείου για καθολική εφαρμογή της λογιστικής και αντιπαιδαγωγικής αναλογίας μαθητών ανά δάσκαλο στο 1/25 στα δημοτικά σχολεία, θα συνεπιφέρει πανελλαδικά μεγάλη απώλεια οργανικών θέσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα βρεθεί μεγάλος αριθμός συναδέλφων εκπαιδευτικών οργανικά υπεράριθμος, με αποτέλεσμα να υπάρξουν υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών εκτός των ορίων των νομών ή και εκτός των περιφερειών στις οποίες είναι αυτοί τοποθετημένοι ή ακόμη και ενδεχόμενο να υπάρξουν και απολύσεις μόνιμων εκπαιδευτικών που θα τύχει να βρεθούν χωρίς οργανική θέση (ελέω και της «συνταγής» της τρόικας για «δημοσιονομική πειθαρχία» και δραστικό περιορισμό του δημόσιου τομέα). Θα επιχειρήσει δηλαδή τη δραματική συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, για να εξασφαλίσει την επίτευξη του στόχου για μηδενικούς διορισμούς, σταμάτημα ακόμη και προσλήψεων συμβασιούχων και αναπληρωτών, και απολύσεις -στα πλαίσια της εφαρμογής των γενικότερων κατευθύνσεων για συρρίκνωση του δημοσίου τομέα και των απολύσεων.

4.    Η επιχειρούμενη διοικητική αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης και η υποτιθέμενη αποκέντρωση που τη συνοδεύει αποτελεί απλώς μια ετεροχρονισμένη (για τα ελληνικά δεδομένα) εκδοχή αποσυγκέντρωσης αρμοδιοτήτων και λειτουργιών του κεντρικού μηχανισμού διοίκησης της εκπαίδευσης, με σκοπό την οικονομικότερη και αποτελεσματικότερη μετακένωση και εφαρμογή των κυρίαρχων γραμμών άσκησης της εκπαιδευτικής πολιτικής από υφιστάμενες βαθμίδες διοίκησης. Η επιχειρούμενη δηλ. αναδιοργάνωση συνιστά μια ακόμη «μεταμόρφωση» του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης, ο οποίος, χωρίς να χάνει τα παραδοσιακά του χαρακτηριστικά, μπορεί να επιβάλλει με πιο ευέλικτο, «αδιόρατο» και, άρα, νομιμοποιητικό τρόπο τον «εκ του μακρόθεν» ιδεολογικό και πολιτικό έλεγχο της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.

5.    Σε μια τέτοια κατεύθυνση και η «ενίσχυση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων» αφορά μόνο […] τον προϋπολογισμό και τη διαχείριση των πιστώσεων για λειτουργικές δαπάνες με βάση τον προγραμματισμό της Σχολικής Μονάδας, όπως προκύπτει από τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης […] κι όχι τη δυνατότητα συνδιαμόρφωσης (από τους συλλόγους διδασκόντων και τους εκπαιδευτικούς) άλλων πιο καίριων πλευρών της εκπαιδευτικής πολιτικής. Επίσης, η «αύξηση των αρμοδιοτήτων των διευθυντών των σχολικών μονάδων» και η «άρση των επικαλύψεων αρμοδιοτήτων του Διευθυντή με το Σύλλογο Διδασκόντων» δείχνει την πρόθεση του υπουργείου για μεγαλύτερη αναβάθμιση του ρόλου του Διευθυντή και αυτονόμησή του από τη διδακτική πράξη και το Σύλλογο Διδασκόντων. Φανερώνει την ιεραρχική λειτουργία και την κατάργηση κάθε δημοκρατίας στη λειτουργία του σχολείου με τη μεταφορά όλων των κρίσιμων αποφάσεων στον Δ/ντή και την αποψίλωση των ουσιαστικών αρμοδιοτήτων του Συλλόγου Διδασκόντων. Στόχος είναι η θεσμική μετεξέλιξή του από τον παλιό γραφειοκράτη διευθυντή, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με τη διεκπεραίωση της «υπηρεσιακής αλληλογραφίας» και την τήρηση της «εύρυθμης λειτουργίας του σχολείου», σε έναν «δυναμικό ηγέτη-manager», ο οποίος θα αναζητά πόρους και θα λειτουργεί ως φορέας εισαγωγής και προώθησης μιας νέας κουλτούρας επιχειρηματικού πνεύματος, καινοτόμων δράσεων και διασύνδεσης «του σχολείου του» με την τοπική αγορά. Μια τέτοια λειτουργία του Διευθυντή θα εναρμονίζεται με τη νέα μορφή «αυτοαξιολόγησης Σχολικών Μονάδων» που επιχειρεί να επιβάλλει το υπουργείο, αφού, μέσα από τη διαδικασία αξιολόγησης που προβλέπεται, τα σχολεία θα λειτουργούν ως «αυτονομημένες μονάδες», οι οποίες θ’ ανταγωνίζονται η μία την άλλη στην επίδειξη καλών σχολικών αποτελεσμάτων, καινοτομικών δράσεων και πρακτικών, ανεύρεσης πόρων και, τέλος, προσέλκυσης πελατών (μαθητών).

6.    Συνδέει ευθέως τη χρηματοδότηση των σχολείων με την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγησή τους και κάνει πιο καθαρό από ποτέ ότι θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση των σχολείων με την «κοινωνική λογοδοσία», δηλαδή την αξιολόγηση από τους τοπικούς φορείς (δήμο, επιχειρήσεις-χορηγούς, γονείς κλπ.) που αποκτούν άμεσο καθοριστικό ρόλο και λόγο στη λειτουργία της σχολικής μονάδας, την αξιολόγησή της και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του έργου τους.

7.    Αυξάνει το ωράριο των εκπαιδευτικών (‘’εξορθολογισμό’’ το ονομάζει) και στο διδακτικό και το εργασιακό του σκέλος, διαδικασία που ανοίγει παράλληλα με την πλήρη ελαστικοποίηση του ωραρίου σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου.

8.    Μια τέτοια λειτουργία της εκπαίδευσης και των σχολείων προδιαγράφει ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και εντατικοποιημένο πλαίσιο εργασίας για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι όλο και πιο πολύ θα υπόκεινται σε αλλεπάλληλες διαδικασίες χειραγώγησης, παιδαγωγικού και ιδεολογικού ελέγχου της δουλειάς τους τόσο στο εσωτερικό του μηχανισμού της εκπαίδευσης όσο και στο εξωτερικό περιβάλλον της τοπικής κοινωνίας και της αγοράς.

Τα προηγούμενα στοιχεία συντείνουν σε μια μορφή ανασυγκρότησης της διοικητικής και εποπτικής-ελεγκτικής πυραμίδας του μηχανισμού της εκπαίδευσης, η οποία στο όνομα της αποκέντρωσης επιχειρεί να πετύχει μια πιο «οριζόντια» διάρθρωση της διοικητικής και εποπτικής-ελεγκτικής πυραμίδας του μηχανισμού της εκπαίδευσης, με σκοπό την αποτελεσματικότερη και οικονομικότερη άσκηση του ιδεολογικού και πολιτικού ελέγχου στον τρόπο λειτουργίας των σχολείων και των εκπαιδευτικών και στη μεγαλύτερη δυνατή εναρμόνισή τους με τα κριτήρια και τις νόρμες λειτουργίας της αγοράς. Μια τέτοια αναδιάρθρωση, που κάνει πιο αποτελεσματική και «αδιόρατη» τη μεταβίβαση εντολών και την άσκηση του ιδεολογικού και πολιτικού ελέγχου εντός του σχολείου (νεοσυντηρητικό στοιχείο στην άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής), επιχειρεί να ξανοίξει την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της οικονομίας της αγοράς και στις ποικίλες ορέξεις του, μέσω και της αυτοαξιολόγησης (νεοφιλελεύθερο στοιχείο).

Ένα κείμενο διαβούλευσης που περιγράφει με τον πιο ωμό και καθαρό τρόπο μια επίθεση χωρίς προηγούμενο στην κατεύθυνση της εφαρμογής των συνταγών που εδώ και 20 χρόνια επιχειρούν να επιβάλουν όλες οι προηγούμενες απόπειρες των περιλάλητων μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία από τη δεκαετία του ’90 και μετά, δεν μπορεί παρά να απορριφθεί…

Ο «Μέντορας»

Η πρόθεση εισαγωγής, από το υπουργείο, του θεσμού του μέντορα στην εκπαίδευση τείνει να ολοκληρώσει το παζλ του παιδαγωγικού-διδακτικού και ιδεολογικο-πολιτικού ελέγχου των νεοδιοριζόμενων εκπαιδευτικών και της διδακτικής τους πράξης από την πλευρά του κράτους και των φορέων της σημερινής πολιτικής εξουσίας.

Μετά την πρώτη μερική αναίρεση της αρχικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, μέσω της κρατικά ελεγχόμενης (και διάτρητης επιστημονικά) επανεξέτασής της με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ο μέντορας έρχεται να επιβάλλει μια μονιμότερη αμφισβήτηση και άρση της θεωρητικής-επιστημονικής εκπαίδευσης και οπτικής των νεοδιοριζόμενων εκπαιδευτικών. Έρχεται δηλαδή να αποξενώσει και ν’ αποκόψει τον νεοδιοριζόμενο εκπαιδευτικό από επιστημονικές θεωρήσεις (κοινωνιολογικές-παιδαγωγικές) του σχολείου ή πλευρών της εκπαιδευτικής διαδικασίας (σχολικού προγράμματος, αξιολόγησης) και να τον «βυθίσει» στη διεκπεραίωση της καθημερινής διδακτικής πράξης του σχολείου ως της μόνης εφικτής, ορθής και αναμφισβήτητης. Μ’ αυτόν τον τρόπο «ροκανίζεται» περαιτέρω η αρχική (συνολικότερη) επιστημονική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και επιχειρείται η ενσωμάτωση του ορίζοντα παιδαγωγικής σκέψης και διδακτικών τους πρακτικών στον, έτσι κι αλλιώς, μονομερή και πολιτικά ελεγχόμενο ορίζοντα της θεσμικής πράξης του σχολείου.

Παρά την ακατάσχετη φλυαρία που χαρακτηρίζει το κείμενο εργασίας του υπουργείου, η απόπειρα επίτευξης της λεγόμενης «επαγγελματικής ανάπτυξης του εκπαιδευτικού» εξειδικεύεται σε δυο σημεία: α) στην «ομαλή ένταξη/προσαρμογή του στην εκάστοτε σχολική πραγματικότητα», και β) στη «διαρκή παιδαγωγική/διδακτική καθοδήγησή του».

Ο «επαγγελματισμός» δηλ. των εκπαιδευτικών που έρχεται να υπηρετήσει ο νέος θεσμός του μέντορα εγκλείεται στην εμπειρία και τον πρακτικισμό του μέντορα και αφορά κυρίως τη διδακτική συμμόρφωση και ενσωμάτωση των εκπαιδευτικών στη θεσμική πραγματικότητα και την καθιερωμένη διδακτική πρακτική του σχολείου. Έτσι, η εξειδίκευση της «επαγγελματικής ανάπτυξης του εκπαιδευτικού», στο πλαίσιο της «μεντορικής σχέσης», επικεντρώνεται […] στον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου εκ μέρους του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού, σε ζητήματα αξιολόγησης μαθητή, κατ’ οίκον εργασιών, οργάνωσης portfolio εκπαιδευτικού και μαθητών […]. Επικεντρώνεται δηλ. στην καλύτερη δυνατή παράδοση (εν είδη delivery) του δοσμένου αναλυτικού προγράμματος και των προ-διαμορφωμένων περιεχομένων διδασκαλίας από την πλευρά του εκπαιδευτικού στους μαθητές και στην ενημέρωση του εκπαιδευτικού σχετικά με τις πιο «αποτελεσματικές» τεχνικές και τρόπους αξιολόγησης και βαθμολογικής κατάταξης των μαθητών του.

Ιδιαίτερο «ενδιαφέρον» έχουν και τα προσόντα του μέντορα. Πρέπει να είναι …έμπειρος μέντορας (με 5ετή προϋπηρεσία και τουλάχιστον τα 2 τελευταία χρόνια στην τάξη!), e-μέντορας, εξ’ αποστάσεως μέντορας και super-μέντορας, αφού με όλους τους πιθανούς τρόπους θα καθοδηγεί, θα στηρίζει και θα ελέγχει έως και 5 συναδέλφους. Συγχρόνως, παρά τη μείωση του ωραρίου του, θα έχει και τις υποχρεώσεις στο τμήμα που διδάσκει! Στην καλύτερη περίπτωση, ο σχεδιασμός για την εισαγωγή του μέντορα έγινε από άσχετους με την εκπαίδευση, οι οποίοι βολεύτηκαν με κάποιες χιλιάδες ευρώ από κάποιο ευρωπαϊκό κονδύλι και μετέφρασαν ό,τι πιο αποτυχημένο και συντηρητικό εκπαιδευτικό μέτρο εφαρμόστηκε στην Ευρώπη και την Αμερική.

Εκεί, ωστόσο, που ο θεσμός του μέντορα αποκτά ακόμη πιο επικίνδυνα στοιχεία παιδαγωγικής και ιδεολογικής συμμόρφωσης των νεοδιοριζόμενων εκπαιδευτικών είναι όταν συνδέεται η λειτουργία του με τη διαδικασία αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, κατά τη διετή δόκιμη θητεία τους, προκειμένου αυτοί να μονιμοποιηθούν στην εκπαίδευση. Ο […] μέντορας και ο νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός υποβάλουν υπόμνημα στο σχολικό σύμβουλο σχετικά με τις δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν […]. Αυτά θα αποτελέσουν την αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγησή του, από την οποία θα κριθεί (όπως προβλέπει ο Ν. 3848, άρθρο 4 παρ. 8) «αν είναι κατάλληλος να μονιμοποιηθεί ως εκπαιδευτικός» ή αν (άρθρο 4, παρ. 9) […] ο νεοδιοριζόμενος δεν κριθεί κατάλληλος να μονιμοποιηθεί ως εκπαιδευτικός εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των παραγράφων 5 και 6 του Κεφαλαίου Α΄ του άρθρου 16 του Ν. 1566/1985 […], δηλ. απολύεται.

Το εκπαιδευτικό κίνημα επιστρέφει ως απαράδεκτη την πρόταση του υπουργείου για την εισαγωγή του θεσμού του ‘’Μέντορα’’.

      Ως Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία, καλούμε το Δ.Σ. του Συλλόγου να οργανώσει ένα σύνολο κλιμακούμενων δράσεων σχετικών με τα θέματα «διαβούλευσης». Ενδεικτικά προτείνουμε:

1. διαπαραταξιακές παραστάσεις ενημέρωσης των συναδέλφων στα σχολεία από το Δ.Σ.,
2. Έκτακτη Γενική Συνέλευση,
3. Ανακοίνωση προς τα Μέλη του Συλλόγου και το Δ.Σ. της ΔΟΕ, στην οποία να αποκαλύπτεται η νέα αντιεκπαιδευτική επίθεση, να κοινοποιούνται οι αποφάσεις της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης, και να καλούνται Σύλλογοι Διδασκόντων και Εκπαιδευτικοί στις επάλξεις...

Συνάδελφοι,

απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και το Μνημόνιο, σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ μέσα από ένα δίκτυο αυτοοργάνωσης ενός κινήματος με τα χαρακτηριστικά της ανυπακοής, της μαζικής αντίστασης, της ρήξης και της ανατροπής να πετύχουμε τη συμπόρευση αγωνιστών και συλλογικοτήτων, το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, και μία ευρύτερη παρεμβατική συνεύρεση Παιδείας – Εργασίας.